چرا بحران در قزاقستان می تواند روابط بین چین و ایالات متحده را تیره کند - RT EN
[ad_1]
سیاست "عدم مداخله" پکن در سایر کشورها با رویدادهای قزاقستان پس از قول شی جین پینگ حمایت چین از دولت قزاقستان مورد آزمایش قرار گرفت. این نشانه چیزهایی است که در آینده خواهد آمد که روابط چین با ایالات متحده را بیشتر تیره خواهد کرد.
تحلیل تام فاودی
یک هفته پیش در روز جمعه، رئیس جمهور شی جین پینگ با رئیس جمهور قاسم جومارت توکایف تماس گرفت و به او اطمینان داد که از او و کشور در برابر مداخلات خارجی حمایت خواهد کرد. روز دوشنبه، وانگ یی، وزیر امور خارجه چین با مختار تیلوبردی، معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه قزاقستان تماس گرفت و قول "همه حمایت و کمک لازم به طرف قزاقستان" را داد. مقاله سرمقاله در گلوبال تایمز آخر هفته همچنین روشن کرد که "چین به هماهنگی با کشورهای همسایه در زمینه امنیت در قزاقستان نیاز دارد. ثبات کشور آسیای مرکزی با توجه به نقش مرکزی آن در طرح "یک کمربند، یک جاده" چین و واردات انرژی از قزاقستان موضوع مهمی است. "
در حالی که روسیه رهبری بحران قزاقستان را بر عهده گرفته است، در پکن اتفاق نظر وجود دارد که چین نمی تواند کنار بماند و به یک دولت بالقوه متخاصم اجازه دهد تا قدرت را در یک کشور همسایه از نظر استراتژیک مهم به دست گیرد. این امر سیاست ده ساله چین در مورد "عدم مداخله" را آزمایش می کند و پویایی جدیدی را در روابط با ایالات متحده ایجاد می کند. در دوران پس از مائو، چین به شدت از سیاست عدم مداخله در امور داخلی سایر کشورها پیروی می کرد. این سیاست که ریشه در تجربه تاریخی خود چین دارد، حاکمیت ملی را به یک اصل کلیدی در امور بین‌الملل تبدیل می‌کند.
چین نه دخالت در امور خود را می پذیرد و نه در امور دیگر کشورها دخالت می کند. این سیاست ها همدردی قابل توجهی را در بین کشورهای جنوب جهانی به پکن جلب کرده است، اما طی چند دهه گذشته انگیزه آن نیز نیاز به روابط پایدار با ایالات متحده و متحدانش بوده است که رقابت ایدئولوژیک و ژئوپلیتیکی را رد می کنند. چین همواره نیاز به ائتلاف های رسمی را رد کرده است، به استثنای کره شمالی که در بیشتر تاریخ اخیر تنها کشوری بوده که پکن می خواهد از آن حمایت کند. زمانی که اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید و بلوک شرق از کمونیسم دور شد، چین آشکارا تصمیمات آن کشورها را پذیرفت. به طور خلاصه، پکن، برخلاف ایالات متحده، عموماً می‌خواهد از تحمیل نظام سیاسی یا ارزش‌های خود به دیگران اجتناب کند.
در نگاهی به گذشته، این یک سیاست موفق بوده است، زیرا چین را قادر می سازد تا مشارکت های عملی و مفیدی را با کشورهایی مانند پاکستان یا عربستان سعودی با نگرش های بسیار متفاوت توسعه دهد.
اما جهان در حال تغییر است. سیاست "عدم مداخله" چین خواه ناخواه تحت فشار است. ایالات متحده در حال رقابت است و سعی دارد محیط ژئوپلیتیک جهانی را به میدان نبرد ایدئولوژیک تبدیل کند. این پیامد اجتناب‌ناپذیری دارد که کار چین را با دموکراسی‌هایی که در برابر نفوذ آمریکا آسیب‌پذیرتر هستند، دشوار می‌کند. علاوه بر این، ایالات متحده به عنوان بخشی از استراتژی هند-اقیانوس آرام خود، می خواهد چین را با کشورهای متخاصم محاصره کند، همانطور که با روسیه در مرزهای غربی خود انجام می دهد.
این یک معضل استراتژیک ایجاد می کند. چین - که به طور قابل درک نسبت به محیط زیست حساس است - در شرایط خاصی که تغییر در سیاست های داخلی کشورهای همسایه خطر غیرقابل قبولی برای امنیت ملی خود ایجاد می کند، مجبور به اقدام خواهد شد. این نشان دهنده نحوه رفتار ایالات متحده با آمریکای لاتین بر اساس «دکترین مونرو» است. پس چگونه چین می تواند همیشه بی طرف بماند؟
قزاقستان یکی از اولین چالش های بزرگ پکن در این زمینه است. این کشور از نظر استراتژیک مهمی است که در مرز غربی چین واقع شده است، که در ابتکار یک کمربند یک جاده برای ارتباط با اروپا و برای امنیت انرژی چین مهم است. بنابراین پکن کاری نمی تواند بکند جز اینکه اجازه دهد دولت توکایف سقوط کند. اگرچه چین نیازی به تحمیل "ایدئولوژی" خود بر این کشور ندارد، اما آشکارا به نفع این کشور است که از ظهور یک رژیم اسلامگرا-رادیکال ضد چینی که ثبات منطقه حساس همسایه سین کیانگ را تهدید می کند، جلوگیری کند. بنابراین، سیاست عدم مداخله چین به وضوح در حال آزمایش است.
به جز حمایت کلامی، پکن برای کمک به قزاقستان چه کاری می تواند انجام دهد؟ از آنجایی که روسیه به دلیل عضویت در بلوک CSTO موضع رهبری نظامی گرفته است، چین نباید مستقیماً به این گزینه متوسل شود. با این حال، پکن به طور بالقوه می تواند برای تقویت منابع امنیتی قزاقستان، تجهیزات، فناوری نظارت و آموزش پلیس را برای این کشور فراهم کند، همانطور که چین اخیرا در جزایر سلیمان پس از آغاز ناآرامی های ضد چینی توسط تایوان و ایالات متحده انجام داد.
در جبهه اقتصادی، چین ممکن است تمایل داشته باشد تا با ارائه کمک‌ها و سایر مشوق‌های مبتنی بر رشد، برای ثبات داخلی بیشتر تلاش کند. به عنوان یک متخصص در گلوبال تایمز نوشت: «در حالی که سازمان پیمان امنیت جمعی به رهبری روسیه می‌تواند حمایت مستقیم از قزاقستان برای بازگرداندن نظم و ثبات ارائه کند، چین می‌تواند به حمایت مستمر از این کشور برای تقویت توسعه اقتصادی بلندمدت و انجام اصلاحات مؤثر برای رسیدگی به مشکلات اساسی که به طور بالقوه می‌تواند منجر شود، ارائه کند. دوباره ناآرامی.»
به غیر از قزاقستان، کشورهای احتمالی دیگری که پکن به طور فزاینده ای تمایل دارد به حفظ وضعیت موجود کمک کند، کامبوج، ویتنام، پاکستان، میانمار، تایلند و لائوس هستند. در واقع، تقریباً هر کشوری در حاشیه چین که در حال حاضر متحد ایالات متحده نیست و در آن‌ها می‌توان شورش علیه چین یا تغییر رژیم را تحریک کرد، در این دسته قرار می‌گیرد - اگرچه پکن تا چه حد مایل به رفتن است هنوز مشخص نیست. مشاهده گردید.
از بسیاری جهات، "مداخله" بالقوه چین محافظت از این کشورها در برابر نفوذ سایر کشورهای خارجی خواهد بود. به هر حال، پکن به دنبال راه اندازی انقلاب ها به نفع خود نیست - همانطور که در دوران مائو انجام داد - و بعید است که به دنبال تغییر رژیم طرفدار چین در متحدان موجود نزدیک خود، مانند ژاپن باشد. تایوان یک موضوع داخلی تلقی می شود و به این ترتیب از سیاست عدم مداخله مستثنی است. اما این روند غیرقابل انکار است. در سناریوی جنگ سرد، اجازه دادن به یک دشمن برای به دست آوردن حمایت سیاسی در آستانه یک مرد، از نظر استراتژیک فاجعه‌بار تلقی می‌شود و برای پکن خطرناک است که به او اجازه چنین کاری را بدهد.
اگرچه چین، مانند غرب، علیه ایدئولوژی خود جنگ صلیبی انجام نخواهد داد، و بعید است که موضع نظامی تهاجمی ایالات متحده را بپذیرد، انفعال دیگر یک گزینه نیست. چین به طور فزاینده ای تمایل دارد به کشورهایی که مکمل منافع خود هستند کمک کند. می توانید آن را «عدم دخالت در ویژگی های چینی» بنامید.
RT DE به دنبال طیف وسیعی از نظرات است. پست ها و نظرات مهمان نباید منعکس کننده دیدگاه سردبیر باشد.
از انگلیسی ترجمه شده است.
تام فودی نویسنده و تحلیلگر بریتانیایی در زمینه سیاست و روابط بین الملل با تمرکز بر آسیای شرقی است. توییت کرد @Tom_Fowdy
بیشتر در مورد موضوع - باربوک: کشورهای آسیای مرکزی نباید به روسیه یا چین وابسته شوند
