رسوایی سوء استفاده و سوء استفاده: کلیسای کاتولیک در دوران نادیده گرفتن اخلاق

توسط مرغ داگمار

گزارش جدیدی از خشونت جنسی در اسقف نشینی کاتولیک مونیخ و فریزینگ تا چند روز دیگر ارائه خواهد شد. از سال 2010، یعنی برای بیش از ده سال، به ویژه کلیسای کاتولیک نتوانسته است از این موضوع خلاص شود. این باعث از دست دادن جدی نفوذ او شد. این واقعیت که اکنون سیاستمداران به اظهارات شورای اخلاق مبهم اشاره می کنند، یکی از پیامدهای بلندمدت این رسوایی طولانی مدت است.

گزارش در مورد مونیخ و فریزینگ عمدتاً به دلیل اسقف سابق مونیخ، که اکنون اولین پاپ بازنشسته در تاریخ جهان است - جوزف راتزینگر، بعدها بندیکت شانزدهم، جلب توجه می کند. او به عنوان یک اسقف مجبور بود با یکی از مشهورترین پرونده های کشیشی که از اسن به باواریا منتقل شده بود و مدت ها پسران را آزار می داد، دست و پنجه نرم کند. این پرونده به تازگی وارد شده است زمان به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است.

قربانیان خشونت و همچنین کاتولیک های متفکر از نحوه برخورد مقامات کلیسا با این مشکل شکایت دارند. نمونه‌هایی از این بیانیه‌های هنرمند لیزا کوتر است که از آن زمان کلیسا را ​​ترک کرده است، یکی از بنیان‌گذاران جنبش اصلاحی به نام ماریا 2.0: بارها مانع از فراخوانی بی‌عدالتی می‌شود و در نهایت می‌توان چیزی مانند عدالت را برای قربانیان برقرار کرد. «اگرچه در حال حاضر غرامت اغلب به قربانیان پرداخت می‌شود، اما هزینه بسیار بیشتری برای وکلا و مشاوران ارتباطی می‌شود، همانطور که اخیراً نمونه‌ای از اسقف نشین کلن گزارش شده است که به خوبی برای قربانیان یا مردم منعکس نمی‌شود.

با این حال، کلیسا مانند هر شرکت دیگری رفتار می کند. اغلب به اندازه کافی فراموش می شود. کلیسا به‌عنوان یک مرجع اخلاقی و نه به‌عنوان یک گروه شرکتی، آن‌طور که بدون شک چنین است، دیده می‌شود و ارزش قائل می‌شود. در آلمان، تنها 12500 کشیش را استخدام می‌کند، اما کاریتاس، با سازمان‌های فرعی بی‌شمارش، تقریباً 700،000 کارمند دارد. درجه دقیق مالکیت املاک و مستغلات مشخص نیست. اما کلیسای کاتولیک حدود 130000 آپارتمان در آلمان دارد. درآمد مالیاتی کلیسا در سال 2020 بالغ بر 6.6 میلیارد یورو است. این بودجه کلانشهری با بیش از یک میلیون جمعیت است و هنوز شامل فروش کاریتاس نمی شود.

هر ساختاری با این اندازه به یک اندازه به اتهامات خارجی پاسخ می دهد. اول از همه، او از چهره خود محافظت می کند. همچنین وکلا و مشاوران ارتباطات. و مرز بین درونی و بیرونی بین جامعه و کلیسا نمی گذرد، بلکه بین دستگاه، کارمندان و اعضای عادی آن می گذرد. این حتی یک موضوع بد اراده نیست. از فرآیندهای روزمره ناشی می شود. ایده "جامعه مومنان" دو بار با واقعیت برخورد می کند - یک بار با عملکرد دستگاه بزرگی که در طول قرن ها تکامل یافته است و بار دیگر با منافع اقتصادی ساده.

پروفسور حقوق کانن، نوربرت لودکه مصاحبه ای با زمان نکته قاطع: «معافیت از روحانیت فقط به صورت رسمی حداکثر مجازات است. در واقع، به سرعت چندین صد هزار یورو برای بیمه بعدی در صندوق بازنشستگی برای اسقف نشین هزینه می کند، و سپس مرتکب می تواند با حقوق بازنشستگی کامل زندگی مستقلی داشته باشد. تصمیم دادگاه کلیسا در سال 2016 مبنی بر عاقلانه تر بودن: «در مقایسه، حکم انتخاب شده توسط وولف برای مجرم و اسقف مسئول بسیار ناخوشایندتر است: X. اکنون یک عضو قانونی است، کاملاً یک کشیش خصوصی شده است که دیگر اجازه ندارد. برای برگزاری مراسم کلیسا، اما تابع اسقف اسن است، که نه تنها می تواند حقوق ن.

سعید اچ همچنین یک جنایتکار است که به طور منظم محکوم می شود - یک استثنای بزرگ در موارد خشونت کلیسا. در سال 1986، دادگاه ناحیه ابرسبرگ او را به هشت مورد بدرفتاری محکوم کرد و او را به هجده ماه تعلیق و جریمه 4000 DM محکوم کرد.

اینکه این حق ویژه همچنان وجود دارد در این زمینه مشکل ساز است. کلیساها مناطق قانونی استثنایی هستند که قوانین و صلاحیت خود را دارند. اساساً یادگار قرون وسطی است، زمانی که قانون واحد و قابل اجرا جهانی وجود نداشت، اما اربابان سرزمینی، شهرها، اصناف و دانشگاه ها قانون و صلاحیت خود را داشتند. نیمی از دانشگاه های شمال ایتالیا بر سر اختلافات قضایی به وجود آمده اند. اگر شهری که دانشگاه در آن قرار دارد فکر می کرد که حق دارد از یکی از اعضای دانشگاه شکایت کند، کل دانشگاه به شهر دیگری منتقل می شود. پس از حل اختلاف، برخی در محل جدید خود باقی ماندند. این نه تنها یک بار، بلکه چندین بار اتفاق افتاده است.

با این حال، قوانین کلیسایی، همان قدر که در نظام حقوقی کنونی ما قدیمی است، قرن ها تنها یکنواخت قانون در یک حوزه وسیع است. تنها پس از قانون ناپلئون بود که قوانین ایالتی به شکلی که امروز می شناسیم پدیدار شد. اما در جامعه‌ای که 40 درصد از جمعیت آن به هیچ فرقه‌ای تعلق ندارند و سهم کاتولیک‌ها به تنها 26.7 درصد کاهش یافته است (35.4 درصد در سال 1995)، به طور فزاینده‌ای در حال تبدیل شدن به یک بدن خارجی است که وضعیت خاص آن قابل درک نیست. اکثر آلمانی ها حتی مجبور نیستند از وجود آن اطلاع داشته باشند.

احساس بی عدالتی عمیقی که کلیسای کاتولیک با ستمگر رفتار می کند تا حدی ناشی از برخورد دو نظام حقوقی متفاوت است. مرتکب خشونت در بقیه افراد جامعه به شدت مجازات می شود. و نه تنها خود جریمه بیشتر است، بلکه پیامدهای اقتصادی نیز دارد. یافتن شغل یا آپارتمان جدید برای زندانیان سابق مشکل است.

در مقایسه، کلیسا به شدت مراقب عاملان خود است. H. فوق الذکر نیز هرگز مجبور نیست زیر پل بخوابد. دلیل این نگرانی اما این است که همانطور که مسیحیت می گوید تمرکز بر توبه است. در اصطلاح سکولار، این تأکید بر بصیرت و بازپروری در برابر مجازات خواهد بود و این در واقع رویکردی انسانی تر است. اگر می خواهید ببینید که چگونه این در قوانین ایالتی اعمال می شود، باید به قانون جزایی GDR متوسل شوید. جدای از موضوع پرورش چهره و مبدل (رفتار معمول شرکتی) و سهل انگاری محض، نباید رویکرد انسانی را به عنوان نقطه شروع قانون مورد سرزنش قرار داد. حتی کلیسای کاتولیک

هیچ گام ساده ای وجود ندارد که بتواند واقعاً مشکل سوء استفاده را حل کند. در فرانسه، یک کمیسیون مستقل تحقیق بین سال‌های 1950 و 1950 بیش از 3000 کشیش پدوفیل را پیدا کرد. کلیسای کاتولیک بسیار بیشتر از کلیسای پروتستان تحت تأثیر این مشکل قرار گرفته است و دلیل آن نیز عمیقاً ریشه در قوانین شرعی دارد - تجرد است.

هدف اصلی آن، زمانی که در زمان پاپ گریگوری هفتم معرفی شد، صرفاً جلوگیری از به دنیا آمدن وارثانی از سوی کشیشان بود که هر بخشی از ثروت انباشته کلیسا را ​​مجدداً خصوصی می کردند. مهمتر از همه، اسقف ها، که عمدتاً از خانواده های اشرافی هستند و از بازگرداندن اموال کلیسا به کنترل بستگان خود خوشحال هستند، توجه را به خود جلب می کنند.

اما البته این امر در آن زمان توجیه اقتصادی نداشت، بلکه از نظر مذهبی توجیه داشت و از آن زمان به بعد کشیشان کاتولیک اجازه ازدواج نداشتند. بنابراین، امروزه یافتن ذینفعان از یک سو دشوار است و از سوی دیگر، به احتمال زیاد توسط کسانی انتخاب می شود که علایق جنسی از آن رنج نمی برند. تا زمانی که این معیار انتخاب ادامه داشته باشد، مشکل ادامه دارد.

مورد اچ. مطمئناً از روی میز اسقف وقت مونیخ، یوزف راتزینگر گذشت، زیرا اسقف نشین پاییز می خواست ببیند کشیش به بایرن منتقل شده است. اطلاعات در مورد موارد سوء استفاده در اسن قطعا بخشی از پرونده بود. به احتمال زیاد Westpfahl Spilker Wastl نیز در گزارش خود متوجه این موضوع خواهد شد.

این ثابت می کند که پاپ بازنشسته حداقل یک مدیر بی دقت بوده است. و نه تنها او - تمام دستگاه در آن زمان نمی دانستند یا نمی خواستند بدانند که عدم مراقبت از قربانیان خشونت چه میزان خسارتی را به این موسسه وارد می کند. تا به امروز، کلیسا راه واقعا مفیدی برای برخورد با قربانیان پیدا نکرده است. غرامت چند هزار یورویی راه حل واقعی نیست. حداقل هزینه درمان های لازم مناسب خواهد بود. اما این باید از دیدگاه کلیسا مانع شود که روان درمانی رقابتی است که به دنبال پرورش همان رشته است.

در مقطعی، دستگاه کاتولیک نیز این موضوع را جذب خواهد کرد. به هر حال، او دو فاجعه اجتماعی بزرگ را تجربه کرد، از دوران باستان تا فئودالیسم و ​​از این رو تا سرمایه داری، اگرچه همیشه در سازگاری با آن مشکل داشت. اما خسارت همراه، جدا از موارد خاص سوء استفاده، بسیار زیاد است.

گاهی آرزو می‌کنم اگر یکی از بیانیه‌های شورای اخلاق آلمان دوباره منتشر شود، این کلیسای جایگزین دولت‌پسند، یک راهبایی ریش‌دار فرانسیسکن که چیزی در مورد سنت فرانسیس و جذامی‌ها زمزمه می‌کند، و این واقعیت که اقدامات تاج و تخت ناقض خیریه مسیحی است. یا رسوایی هایی مانند Cum-Ex استدلال می کنند که حرص و طمع یک گناه کبیره است.

اما پس از جنبش کارگری که یک مرجع اخلاقی نیز بود، اکنون کلیساها را بیرون می‌اندازند. آنچه باقی می ماند اخلاق اخراج است که به طور یکپارچه در سیاستی قرار می گیرد که در برابر هر علاقه الیگارشی زانو می زند و تصویر آن از انسان چنان سازگار و کوتوله است که هر دم از عظمت انسانی از آن ناپدید می شود. انسان در آرزوی شیوع بشردوستی است.

RT DE به دنبال طیف وسیعی از نظرات است. مشارکت مهمانان و نظرات نباید منعکس کننده دیدگاه تیم تحریریه باشد.

بیشتر در مورد موضوع - عدالت بیشتر برای قربانیان خشونت؟ کلیسای کاتولیک در حال تغییر قوانین جزایی کلیسا است