سی سال پیش در چنین روزی، اتحاد جماهیر شوروی تاریخ شد - چگونه از هم پاشید

[ad_1]

تحلیل ولادیسلاو سانکین

اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی یا به اختصار اتحاد جماهیر شوروی، کشوری در اوراسیا بود که از سال 1922 تا 1991 وجود داشت. در زمان فروپاشی آن، اتحاد جماهیر شوروی با جمعیتی بالغ بر 293 میلیون نفر، تقریباً یک ششم از جمعیت جهان را اشغال می کرد. زمین و دومین تولیدکننده صنعتی جهان - 16.5 درصد از تولید جهانی بود.

اتحاد جماهیر شوروی رسماً با اعلامیه آلما آتا در 21 دسامبر 1991 به عنوان اتحادیه ای متشکل از 15 جمهوری اتحادیه منحل شد. در این بیانیه آمده است: «با تأسیس کشورهای مشترک المنافع، اتحادیه جمهوری‌های سوسیالیستی شوروی از بین می‌رود». با این حال، 25 دسامبر آخرین روز در آگاهی عمومی بود.

در 25 دسامبر، ساعت 7 بعد از ظهر، میخائیل گورباچف ​​رئیس جمهور اتحاد جماهیر شوروی در یک سخنرانی تلویزیونی استعفا داد و کنترل پرونده هسته ای را به رئیس جمهور روسیه بوریس یلتسین سپرد. چند ساعت قبل، جمهوری سوسیالیستی شوروی فدرال روسیه (RSFSR) به فدراسیون روسیه تغییر نام داد. بلافاصله پس از سخنرانی گورباچف، نماد دولتی مشهور جهان اتحاد جماهیر شوروی، پرچم قرمز با داس و چکش، با سه رنگ روسی بر روی دکل کاخ سنا در کرملین مسکو جایگزین شد.

اما فروپاشی ابرقدرت چند ملیتی را نمی توان در یک روز مشخص کرد. در اواخر دهه 1980، گرایش های گریز از مرکز در جمهوری های اتحاد جماهیر شوروی و جمهوری های تشکیل دهنده آن دوباره آشکار شد و در نهایت ثابت شد که غیرقابل توقف است.

خشم اصلی ملی قبلاً گزارش شده است. این عمدتاً ناشی از بحران ایدئولوژی حاکم بود که بخش‌های اساسی آن از یک سو تجلیل از دوستی بین مردمان و از سوی دیگر - ایجاد شخصیت جدید - انسان شوروی بود.

تغییر رژیم در اردوگاه سوسیالیست ها و خروج سریع ژئوپلیتیکی از اروپای شرقی باعث تشدید اثر دومینوی در کشور خودشان شد. مشکلات عرضه و به اصطلاح «کسری» با فروپاشی اتحاد همراه بود که اخیراً بسیار قدرتمند بود. همه این مشکلات ناشی از ناکارآمدی نظام اقتصادی سوسیالیستی، به اصطلاح «اقتصاد دستوری» بود.

مطبوعات آزاد شده به سرعت قهرمانان سابق تاریخ شوروی را در هم شکستند و ضدقهرمانان جدیدی را جایگزین آنها کردند. از آنجایی که می شد درباره همه چیز نوشت، رسانه ها در ایجاد مشکل در همه زمینه های زندگی به رقابت پرداختند، که این تصور را تقویت کرد که همه چیز در اتحاد جماهیر شوروی بد است. هنر نیز بلافاصله با ژانر «نقاشی سیاه» که به موسیقی، فیلم، هنرهای تجسمی و ادبیات راه پیدا کرد، به حال و هوای جدید واکنش نشان داد. جامعه «عید نافرمانی» را جشن گرفت.

هنگامی که اتصالات قدیمی شروع به شکستن کردند، اتصالات جدید فورا ایجاد شدند. تقریباً در هر جمهوری، از جمله روسیه، ناسیونالیسم در عرض چند ماه افزایش یافته است. زمان جبهه های مختلف ملی و ملی فرا رسیده است. نخبگان محلی خود را در ساختارهای دولتی ایجاد شده توسط رهبری شوروی با شوراهای عالی، وزارتخانه ها، نهادهای امنیتی و آکادمی های علوم می یابند.

از این موضع احساس می کنند با قطع رابطه اقتصادی با «مرکز» مشکلات اقتصادی را حل کنند. با توجه به انبوه مردم عادی، گفته شد: "بیایید از تغذیه مسکو دست برداریم." در مسکو دوباره گفته شد: "ما دیگر به هیچ منطقه پیرامونی غذا نمی دهیم." یک بازار داخلی بزرگ و خودکفا به سرعت شروع به فروپاشی کرد.

رویدادها به سرعت پیش می‌رفتند، و به سختی می‌توان گفت که آیا مردم واقعاً می‌دانستند چه اتفاقی در مقابل چشمانشان می‌افتد یا خیر، که نزدیک بود آنچه را که ولادیمیر پوتین «بزرگ‌ترین فاجعه ژئوپلیتیک قرن بیستم» خواند، ببینند. در واقع، در سال سرنوشت ساز 1991، حال و هوا بسیار تغییر کرد.

در اولین و آخرین همه پرسی اتحاد جماهیر شوروی در 17 مارس 1991، 76 درصد از 80 درصد آرا اعلام کردند که می خواهند اتحاد جماهیر شوروی اصلاح شده را حفظ کنند. مردم اوکراین 70 درصد به ماندن اوکراین در اتحاد جماهیر شوروی، هرچند «بر اساس حاکمیت» رأی دادند.

با این حال، پس از اعلام استقلال در آگوست 1991، رهبری اوکراین همه پرسی خود را در 1 دسامبر برگزار کرد و از او پرسید که آیا اوکراینی ها ترجیح می دهند در یک کشور مستقل زندگی کنند. 90 درصد از شرکت کنندگان در نظرسنجی رای مثبت دادند و حتی در کریمه نیز اکثریت اندکی وجود داشت. در 17 مارس 1991، 70 درصد اوکراینی ها به حفظ اتحاد جماهیر شوروی رای دادند. با این حال، در حالی که مردم اتحاد جماهیر شوروی را زیر سوال می بردند، اما این اتحادیه روابط نزدیک آن با روسیه و سایر جمهوری های اتحاد جماهیر شوروی را زیر سوال نمی برد.

برای سیاستمدارانی که قبلاً رویای استقبال یکسان از سوی دیگر سران کشورها را در سر می پروراندند، اهمیتی نداشت که مردم هنگام رای دادن واقعاً چه فکری می کردند. لئونید کراوچوک، رئیس جمهور اوکراین، با الهام از نتایج همه پرسی، نمایندگان بلاروس و روسیه را برای گفتگوهای محرمانه در مورد شرایط انحلال به کیف دعوت کرد.

ساختارهای دولتی فراملی شوروی، با نماینده عالی میخائیل گورباچف ​​به عنوان رئیس جمهور، باید نادیده گرفته شوند. بوریس یلتسین، رئیس جمهور روسیه، که در ژوئن 1991 انتخاب شد، علاقه خاصی به این موضوع داشت. درگیری بین او و گورباچف ​​افسانه ای است و به بسیاری از تحلیلگران اجازه می دهد تا وقایع آن زمان را از منظر دشمنی بین فردی و جنگ قدرت ببینند.

اما دلایل شکست سوسیالیسم شوروی و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی - که در نهایت دو فرآیند متفاوت، هر چند به هم مرتبط بودند - متعدد و متنوع بودند. در این زمینه، اقدامات سیاستمداران ارشد در آن زمان تنها از نظر فرآیند فنی قابل توجه بود.

در 8 دسامبر 1991، روسای جمهور روسیه، اوکراین و بلاروس، بوریس یلتسین، لئونید کراوچوک و استانیسلاو شوشکویچ به اصطلاح امضا کردند.توافق نامه های Belovezhskaya Pushcha. این قراردادها معاهده اتحادیه دسامبر 1922 را که برای اولین بار بر اساس آن اتحاد جماهیر شوروی تأسیس شد، به حالت تعلیق درآورد و ایجاد مشترک المنافع کشورهای مستقل (CIS) را اعلام کرد، یک اتحادیه دولتی سست که تا به امروز تنها به عنوان یک پلتفرم عمل می کند. جلسات غیررسمی سران کشورها.

این امر گورباچف ​​و کابینه اش را بیکار کرد. او با سخنرانی تلویزیونی خود در 25 دسامبر او را ترک کرد. تلاش او برای حفظ چهره خود با ابراز مخالفت با آدرس، برعکس، تنها به منظور تقویت احساس درماندگی کامل بود. اتحاد جماهیر شوروی فقط به مدت شش روز، تا 31 دسامبر 1991، روی کاغذ وجود خواهد داشت.

همه سران دولت در جمهوری ها از انحلال استقبال نکردند. به ویژه، جمهوری های آسیای مرکزی تا آخرین لحظه تمایلی به حمایت از این روند نداشتند. طنز ماجرا این است که مخالف آن زمان فروپاشی و سازمان‌دهنده بعدی اتحادیه اقتصادی اوراسیا (EAEU)، رئیس جمهور قزاقستان، نورسلطان نظربایف، کسی بود که طولانی‌ترین مدت در قدرت باقی ماند. اتحادیه تا سال 2019

از آن زمان، روند پوسیدگی هم افسانه و هم یک رمز و راز بوده است. همانطور که در آن زمان حال و هوای متناقض بود که متناوب بین پایان جهان و خوش بینی بود، ارزیابی پیامدهای پایان اتحاد جماهیر شوروی در کشورهای میزبان تا به امروز نیز متناقض بود.

بیشتر در مورد موضوع - نظرسنجی: فقط یازده درصد روس ها چیزهای منفی را با اتحاد جماهیر شوروی مرتبط می دانند

[ad_2]