چرا اویغورها دوباره در سرفصل اخبار چین هستند؟

تفسیر تام فاودی

چند ماه پیش اینجا مقاله ای نوشتم RT DEکه در آن به این نکته اشاره کردم که ایالات متحده تاکنون موضوع سین کیانگ را مطرح کرده است. ادعای او مبنی بر اینکه چین در حال ارتکاب نسل کشی علیه گروه قومی ترک زبان معروف به اویغورها است که بیشتر آنها در منتهی الیه غرب کشور زندگی می کنند. دریافتم که دولت بایدن احتمالاً به دلایل استراتژیک به رویارویی خود با چین پایان داد تا فرصتی برای دیدار احتمالی با شی جین پینگ ایجاد کند، که در ماه گذشته منجر به یک نشست آنلاین واقعا یخی دو رهبر شد.

اکنون که بایدن این اجلاس را پشت سر گذاشته و بازی های المپیک زمستانی پکن نزدیک است، تصادفی نیست که رسانه های غربی پس از ماه ها سکوت در مورد سین کیانگ، شروع به ادعاهای جدید و به اصطلاح افشاگری کرده اند. و همچنین مجموعه ای از مقالات چشم نواز در مطبوعات که همگی علیه چین بودند.

تنها در هفته گذشته، ما شاهد تلاش‌هایی برای تحکیم مسئولیت شی در قبال وضعیت ادعایی سین‌کیانگ از طریق اسناد فاش شده، ادعاهایی مبنی بر توسعه فناوری نظارتی چین با هدف خبرنگاران و گزارشی مبنی بر استرداد «شهروندان تایوانی» توسط چین بوده‌ایم. در قلمرو خود، که در چندین کشور دیگر متهم به کلاهبرداری هستند.

باید آشکار باشد - به غیر از بسیاری که هیچ کدام برایشان وجود ندارد - که این موج جزر و مدی تبلیغاتی علیه چین، تلاشی عمدی هماهنگ شده برای جلب موافقت عمومی برای تحریم بازی های المپیک زمستانی پکن و تلاشی برای تحقیر چین است.

تعدادی از منابع رسانه ای نشان می دهند که دولت بایدن قبلاً تصمیم به تحریم سایر کشورها مانند بریتانیا و استرالیا گرفته است. این امر آغاز تبلیغات ضد چینی در مورد جنایات را توضیح می دهد و بسیاری موارد دیگر در پیش است، از جمله حکم دادگاه موسوم به "دادگاه اویغور" که قرار است اواخر این ماه منتشر شود. این یک دستکاری و نمایش سیاسی ناب و لجام گسیخته است. با این حال، در پایان، افکار عمومی غربی با این باور که حقیقتی عینی و بی طرفانه در مورد موضوعات مهم دریافت می کنند، گرفتار آن خواهند شد.

در واقع، این نوعی "رضایت تولید" است - اصطلاحی که بیشترین ارتباط را با زبانشناس و محقق رسانه ای نوام چامسکی دارد که کتابی به همین نام نوشت. مقالات او در این زمینه ارزش بی نظیری دارد. او توضیح می‌دهد که ایجاد اجماع، ساخت و سازهایی است که در آن دولت ایالات متحده رسانه‌ها را با کارآیی بالا دستکاری و هماهنگ می‌کند تا داستان خود را بازتولید کند و حمایت عمومی از سیاست خارجی تهاجمی خود را جلب کند، همیشه تحت پوشش نگرانی‌های «اخلاقی‌تر». اغلب با اتهامات جنایات یا سایر نقض حقوق بشر همراه است.

چامسکی در کتاب خود همچنین به چگونگی استفاده از ارتشی از اندیشکده ها و به اصطلاح متخصصان و رسانه ها برای شناسایی موضوعات در بین عموم مردم و ایجاد زمینه برای بحث و گفتگو می پردازد. چنین گزارش‌هایی همیشه بر اساس ترجیحات است و عامدانه و ریاکارانه این گونه سوء استفاده‌ها یا جنایات در کشورهای دوست را نادیده می‌گیرد.

چرا رسانه ها همیشه در مورد چین و سین کیانگ صحبت می کنند، اما هرگز از جنگ وحشیانه ای که عربستان سعودی در یمن به راه انداخته است صحبت نمی کنند؟ چرا ما ویتنام را که توسط چنین رژیم کمونیستی "شیطانی" رهبری می شود، شیطان سازی نمی کنیم؟ با این حال، بخشی از روند این است که اگر ایالات متحده قصد دارد چنین روایت های منفی را علیه هر یک از این دو کشور منتشر کند، می تواند در هر زمانی این کار را انجام دهد. به این ترتیب، ایالات متحده آگاهی عمومی را در سراسر جهان کنترل می کند و مورد پذیرش جامعه قرار می گیرد، زیرا به این باور آموزش داده شده است که به عنوان یک جامعه روشن فکر است و ایدئولوژی آن منعکس کننده عالی ترین حقیقت سیاسی و اخلاقی است.

در نتیجه، این جامعه تشخیص می‌دهد که دولت‌هایش به خاطر منافع شخصی خود عمل نمی‌کنند یا سیاست خارجی را نادرست معرفی نمی‌کنند، بلکه ارزش‌هایی را که ادعا می‌کنند در برابر هدفی که استفاده مداوم از تبلیغات برای جنایات به دنبال شیطان‌سازی است، به‌طور مشروع ترویج می‌کنند. این جامعه مشروط به این است که رسانه های اصلی مستقل و بی طرف هستند و تبلیغات فقط کاری است که طرف های مخالف انجام می دهند.

علاوه بر این، به کارشناسان منتخب زمینه ای برای مشروعیت بخشیدن به این ادعاها داده می شود، مانند آدریان چنز، «آکادمیک ضد کمونیست» آلمان، که همراه با تعدادی از مخالفان، وقتی صحبت از سین کیانگ به میان می آید، به استاندارد «مرد بی ادب» تبدیل شده است. . بحثی مبنی بر "ما باید کاری انجام دهیم" راه اندازی می شود و سپس به دستور کار دولت مرتبط می شود. نمونه تاریخی آن، ادعای بدنام مبنی بر اینکه صدام حسین دارای سلاح های کشتار جمعی است و بریتانیا و ایالات متحده باید در عراق وارد جنگ شوند، است. علیرغم سطح فریب مرتبط با این تلاش ها، به نظر نمی رسد مخاطبان غربی درس های خود را آموخته باشند، و نسل کشی سین کیانگ صرفاً آخرین شعاری است که مرتباً برای مشروعیت بخشیدن به اهداف سیاسی مختلف دولت ایالات متحده استفاده می شود.

سین کیانگ و اویغورها ابزار استراتژیک مهمی در دوران ترامپ برای بازسازی سیاست آمریکا در قبال چین و تشویق متحدان به انجام همین کار بودند. اتهامات در مورد سین کیانگ برای اولین بار در سال 2018 ظاهر شد، زمانی که دولت ترامپ جنگ تجاری خود را علیه پکن آغاز کرد و شروع به تغییر جهت سیاست ایالات متحده برای رقابت با چین کرد.

اولین تأثیر این استراتژی شامل مشروعیت بخشیدن به اتهامات علیه شرکت های فناوری چینی مانند هواوی و هایک ویژن برای توجیه تحریم ها علیه آنها بود. در سال 2019، این موضوع تا حد زیادی به منظور حفظ مذاکرات تجاری بین چین و ایالات متحده متوقف شد. سپس، در سال 2020، زمانی که «موافقت فاز 1» نهایی شد و ترامپ سعی کرد در مواجهه با انتخابات ریاست‌جمهوری آتی آمریکا و شیوع بیماری همه‌گیر، هر کاری که می‌تواند علیه چین انجام دهد، داستان سین کیانگ دوباره با شدت بیشتری آغاز شد.

این الگو پس از شکست ترامپ در انتخابات در تلاشی استراتژیک برای سوق دادن بایدن به گوشه ای بر سر چین با اعلام مشکوک آن زمان «نسل کشی اویغورها» توسط مایک پمپئو، وزیر امور خارجه وقت، ادامه یافت.

در چند ماه اول، دولت بایدن به استفاده از سین کیانگ به عنوان سلاحی برای آماده کردن زمینه برای ریاست جمهوری خود، بسیج متحدان و تضعیف توافقنامه سرمایه گذاری جامع چین با اتحادیه اروپا قبل از ترک این موضوع برای مدتی ادامه داد. و اکنون او در حال بازگشت است تا توافقی را برای تحریم بازی‌های المپیک زمستانی پکن، که در عین اینکه عمدتاً نمادین و پیش پا افتاده است، با هدف جلوگیری از کسب هرگونه مشروعیت چین از این رویداد، مجبور کند.

برای ارائه تنها یک مثال از هماهنگی و فریبنده بودن کل فرآیند، تقریباً همزمان با انتشار این اسناد جدید "درز کرده" از سین کیانگ در رسانه ها، از سازمان ضد چینی IPAC خواسته شد تا بلافاصله بازی های بریتانیا را تحریم کند. . مجلس.

بله، در منطقه تحت کنترل شدید سین کیانگ مشکلات حقوق بشر وجود دارد. به دلیل میراث درگیری قومی و تروریسم، این منطقه تحت کنترل شدید است. پکن برای دستیابی به ثبات در این قلمرو تلاش کرده تا اویغورها را جذب کند. «اسناد جدید» اکنون تلاش می‌کند القا کند که سی شریک جرم است، و تأیید می‌کند که گفته می‌شود او اظهارات همسان‌سازی کرده است، اما این اظهارات با اظهاراتی که امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه در رابطه با مسلمانان فرانسوی بیان کرده است، مطابقت دارد. . در سختی آنها آیا ادغام مسلمانان فرانسه هرگز "نسل کشی" نامیده می شود؟

پوچ بودن این پروژه نشان می دهد که چگونه هیستری در گزارش های سین کیانگ عمداً یک تصویر متفاوت را سرکوب می کند، چگونه رفاه و فرصت های ارائه شده به اویغورها نادیده گرفته می شود و همچنین برنامه های بودجه دولت چین برای آنها. بسیاری از اویغورها عضو و کارگزاران حزب کمونیست هستند.

در این مورد، جنگ صلیبی گسترده و آشفتگی بر سر مسئله اویغور را می توان به عنوان یک اقدام عمدی متقلبانه و فرصت طلبانه توسط دولت ایالات متحده با سابقه طولانی و مستند تبلیغات وحشیانه در حمایت از سیاست خارجی بسیار تهاجمی خود در نظر گرفت.

مردم باید از آنچه در حال وقوع است آگاه باشند و دوباره عاشق نشوند.

RT DE به دنبال طیف وسیعی از نظرات است. مشارکت مهمانان و نظرات نباید منعکس کننده دیدگاه تیم تحریریه باشد.

از انگلیسی ترجمه شده است. تام فاودی نویسنده و تحلیلگر بریتانیایی در زمینه روابط سیاسی و بین المللی با تمرکز بر آسیای شرقی است. زیر توییت کرد @Tom_Fowdy.

بیشتر در مورد موضوع - هشدار آمریکا نسبت به مداخله در مسئله تایوان: "اگر با آتش بازی کنی، خودت را می سوزانی"