اثبات اینکه مبل شنی Is دقیقا همان چیزی است که شاید در جستجوی

این مواد معمولا بسیار نرم و حالت پذیر هستند. علت شکلپذیری و نرم بودن مبل شنی همین بخش است. شیر ایرانی جمعیتی از شیرها است که اکنون تنها در جنگل «گیر» واقع در «گجرات هند» یافت میشود و به «شیر هندی» شهرت دارد. در واقع با استفاده از آستر، محتوای شنی را داخل آن میریزند. با این حال فاکتورهای مختلف دیگری نیز در تعیین قیمت مبل شنی بزرگ تاثیر می گذارند که از جمله آن ها می توان به کیفیت مبل های شنی اشاره کرد. البته از جمله معایب مبل شنی می توان به کوچک بودن آن اشاره کرد. پونتی با الهام از جنبشهای هنری مدرنیسم، اشکال جدیدی از اشیاء را خلق کرد. یکی دیگر از چهرههای مهم دورهٔ مدرنیسم ایتالیا، جو پونتی بود. مسئول افزایش دید طراحی ایتالیایی در یک محیط بینالمللی بودند.» پونتی پس از تبدیل شدن به سردبیر دوموس (مجله) در سال ۱۹۴۷ میلادی، نه تنها در طراحی ایتالیایی آن زمان، بلکه به «عنصر انسانی و خلاق در طراحی صنعتی مدرن و همچنین مزایای عملی، اقتصادی و اجتماعی آن» کمک کرد. طراحیهای نامتقارن و متعادل او اشیاء ایتالیایی را از بازنمایی کلاسیک خود آزاد کرد. Da​ta　was creat᠎ed  wi th　G​SA Con᠎tent G en er ator​ Demov᠎ersion!

مبل شنی خزدار نیز در دو نوع خز بلند و کوتاه تولید می شود که در هنگام خرید باید به تمامی این نکات توجه داشت، خز استفاده شده در ساخت این محصولات کاملا استاندارد و بدون پرز می باشد اما یکی از معایب مبل شنی خزدار را می توان حساسیت برخی افراد به خز دانست که موجب بروز حساسیت و عطسه می شود. این رویه ضد حساسیت و ضد تعریق است و برای استفاده افرادی که دارای پوست های حساس هستند، کاملا مناسب می باشد. ظاهر کاملا خاص و راحتی فوقالعاده مبل شنی، برای انجام طیف گستردهای از فعالیتهای روزمره از قبیل استراحت، مطالعه، کار با لپتاپ و تماشای تلویزیون کاملا مناسب است. به عنوان یک پدیدهٔ دوران پس از جنگ، طراحی مدرنیسم ایتالیایی به شدت از فنآوریهای نوین موجود الهام گرفته شده است. الهام گرفته شده از طراحی وسپای کورادینو دآسکانیو برای شرکت سهامی پیاجو در سال ۱۹۴۶ میلادی، به ماهیت طراح ارزش افزود. پیرو گاتی، چزاره پائولینی و فرانکو تئودورو، با الهام از پیشینیان طراح خود، در سال ۱۹۶۸ میلادی با طراحی «صندلی بیشکل» ساکو آمدند. ساکو در سال ۱۹۶۸ میلادی توسط سه طراح ایتالیایی معرفی شد: پیرو گاتی، چزاره پائولینی و فرانکو تئودورو. فرانکو تئودورو و پیرو گاتی، طراحان، در ایستیتوتو تکنیکو ایندوستریاله استاتاله پر له آرتی گرافیکه اِ فوتوگرافیکه (انستیتوی فنی صنعتی دولتی هنرهای گرافیک و عکاسی) در تورین تحصیل کردند.

عموما داخل پوسته مبل را با گرانول یا یونولیت خرد شده پر میکنند که مبل مثل خمیر شکلپذیر باشد و هنگامی که افراد روی آن مینشینند گرانولهای داخل مبل به سمت فضای خالی حرکت کرده و مبل شکل بدن فرد را به خود میگیرد. این دسته از مبل ها عموما در اتاق خواب ها برای نشستن یا حتی دراز کشیدن(بنا به قابلیتی که در تغییر فرم دارد در هر دو صورت کاربردی است) به مدت کوتاه تری قابل استفاده است و در ابعاد و رنگهای متفاوتی به فروش میرسند که از انواع و اقسام پارچه ها در تولید روکش آن استفاده میشود. یکی دیگر از مزیت های مبل شنی در نوع تولید آن است که می توانید در اندازه های مختلف بزرگ و کوچک برای بزرگسالان و نوجوانان و همچنین کودکان در طرح های متفاوت با توجه به سلیقه ی شخصی آن را تولید کنید. نسل قبلی این محصول یک نقص بزرگ در طراحی داشت و آن این بود که نمیتوانست شکل خود را حفظ کند و بنابراین هرگز به تولید نرسید. بین بگ از جمله مبلهای نسل جدید به حساب میآید که ساختار جذابی دارند. صندلی بین بگ یا مبل شنی (به انگلیسی: Bean Bag Chair) یا صندلی ساکو (به ایتالیایی: Sacco) (به معنای «کیسه، گونی» است)، یک کیسهٔ پارچهای بزرگ، پر از دانههای پلیاستایرن است که توسط پیرو گاتی، چزاره پائولینی و فرانکو تئودورو طراحی شدهاست.

ساچمههای یونولیتی موجود در این نوع مبلها سبب شده است که به آنها لقب شنی داده شود. این نوع مبل که از پارچه مصنوعی یا پارچه نخی تولید شده، در قسمت انتهایی دارای زیپ بزرگی بوده که از این محفظه درون مبل پر از یونولیت یا فوم خرد شده و ریز شده با دانه های بسیار کوچک می شود. بین بگها از الیاف مصنوعی تهیه میشوند و قابل شستشو هستند. • رویه مبلهای شنی به راحتی قابل شستوشو هستند. اگر بخواهیم راحت بگوییم مبلهای شنی، نمونههای مبلهای راحتی میباشند که مواد داخلی آنها از فومها و یونولیتهای خرد شده مخصوصی درست شده است که نرمی و انعطاف پذیری خاصی را به شما هدیه میدهند تا در هنگام استفاده ساختار بدنی شما در بهترین حالت قرار بگیرد. کانال - مرکز پمپیدو، بروکسل: دفاتر فانتوم، ۲۳ ژانویه تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹ میلادی. پیرو گاتی، چزاره پائولینی و فرانکو تئودورو شرکت معماری خود را در سال ۱۹۶۵ میلادی در تورین تأسیس کردند.