تیلور سویفت آهنگسازی است که در اوج خود در آلبوم جدید 'فولکلور': نقد و بررسی

فقط تیلور سویفت می تواند او را بهترین آلبوم در حالی که در خانه گیر کرده در میان یک بیماری همه گیر. در اولین-همیشه تعجب انتشار فرهنگ عامه (در حال حاضر) که برنده جایزه گرمی ثابت می کند که همه او نیاز به ایجاد شگرف سحر و جادو است یک قلم برخی از کاغذ و یک پیانو.

برای هشتمین آلبوم استودیویی, سریع, 30, حال غرق سنتی rollout و او را از رفتن به عید پاک تخم مرغ-پر تیزر, ویدئوها و تصمیم به سادگی اجازه دهید موسیقی را برای خود صحبت می کنند. فرهنگ عامهکه او اعلام کرد در کمتر از 24 ساعت قبل از آن آمار خدمات جریان است و خروج آشکار از Taylor — و حتی جدید تیلور. جای رژ لب قرمز, شیرینی, و, بله,, مارها او مردد برای مینیمالیسم, کار کردن با او دوست نزدیک Jack Antonoff و یکی از موسیقی بت هارون Dessner از indie rock band ملی برای ایجاد ترین منسجم و تجربی کار به تاریخ.

به برخی از عامه ممکن است احساس مانند یک Taylor Swift آلبوم در اول و دوم و یا حتی سوم گوش دادن اما او علامت تجاری آهنگسازی است همیشه حاضر. آن هم در اوج آن; آهنگ های مانند "آخرین های بزرگ آمریکایی سلسله" (که می گوید داستان از Rebekah Harkness رایگان-روحیه اری برنده زن که قبلا متعلق به سویفت, رود آیلند, عمارت) و "اشک من با گلوله کمانه دار زدن" هستند lyrically والا.

بر خلاف سویفت قبلی آلبوم به خصوص 2019 را عاشق, فرهنگ عامه است که به طور کامل مربوط بشرح حال خود. چند آهنگ ها مرکز در شخصیت های که در حال figments از تخیل خود را. روستایی harmonica-زوزه تصنیف "بتی" برای مثال طول می کشد یک رویکرد فمینیستی است گفت: از دیدگاه یک پسر به نام جیمز که یک تابستان امر و صرف بقیه از مدرسه سال تلاش برای آن را به دوست دختر خود را. "بدترین چیز این است که من همیشه / چیزی بود که من برای شما" croons سویفت به عنوان جیمز.

در زمان این خواننده باعث می شود آن را دشوار است به کشف کردن که از 16 آهنگ الهام با زندگی واقعی و که کاملا تخیلی. رفته اند روز از "جان عزیز" و "سبک" و در این روز از "1" که باز می شود فرهنگ عامه و نشان دهنده عشق از دست رفته. "نامرئی رشته" اما مطمئنا در مورد سویفت پسر جو Alwyn; یک جستجوی سریع در گوگل را تایید خواهد کرد که این بازیگر 29 بار به فروش می رسد وپیش-yo در لندن و در نتیجه تحت تاثیر خط در مورد 16-year-old boy کار "در فروشگاه ماست" و "پول کمی."

با استخوان تولید فرهنگ عامه خاموش است و در عین حال غنی و مرموز و در عین حال درونگرا. سویفت, تکامل, روشن است, از جلو به عقب به خصوص در "ژاکت" که در آن او به شکل قابل توجهی دیگر را "مورد علاقه" ژاکت (هشت سال پس از پشت سر گذاشتن یک روسری با خاطرات سمی در "خوبی"). او همچنین بر صدای خود را مانند قبل از هرگز بر فرشتگان "تجلی" و زغال اخته-esque "Mirrorball."

این آلبوم تنها یک ویژگی Bon Iver بر غم انگیز پیانو رانده "تبعید" است که در آن سریع و قوم و گروه خواننده گروه, جاستین, Vernon, گزاف گویی کردن هر یک از دیگر در طول یک استدلالی پل ("من به بسیاری از نشانه های" او تظاهرات پس از او ادعای مخالف). و در حالی که مسیر برجسته Swift به راحتی می توانست محروم مانده کمک ایستاده بود و در خود. پس از همه, او یک نیروی همانگونه که در "زن دیوانه" یک prequel از انواع 2019 را "مرد" با آن شعر در مورد سبک "تا چنگال خود را بیرون می آیند."

کیفیت عامه نشان می دهد که سریع پر رونق است در انزوا چیزی است که هر کس نمی تواند می گویند. در یک نقطه آلبوم بود غرق قفسه سینه گنج پر از سنگهای اما از نزدیک نگهبانی در درون دیوار خانه هنرمند. اما در حال حاضر این شناور به ساحل و پسر است که در آن یک منجی برای سال 2020 است.

4 ستاره (از 4)