توافقنامه ائتلاف، سیاست خارجی: اخلاق نادرست و ادعای قدرت جهانی

توسط مرغ داگمار

در سیاست خارجی، توافقنامه ائتلاف سند وحشتی است که باید انتظار داشت. به هر حال، نه تنها برای مردم صلح طلب آلمان. همچنین برای کشورهای اروپایی همسایه که تبعیت آنها از سیاست برلین یک هدف کاملاً قابل شناسایی است. با این حال، گاهی ممکن است برخی از این کشورهای همسایه نخواهند نقشی ایفا کنند.

«مسئولیت آلمان در قبال اروپا و جهان»، حتی این ستون مدعی نقش یک قدرت جهانی است و به همه موضوعات فردی با غرور مشابه برخورد می شود. اما مسلماً ابتدا باید شعر قراردادی را دوباره ترجمه کنید. به عنوان مثال: «ما متعهد به یک سیاست خارجی، امنیتی و دفاعی واقعی در اروپا هستیم. اتحادیه اروپا باید بتواند در سطح بین المللی بهتر عمل کند و متحدتر به نظر برسد. بنابراین، ما خواهان قانون وحدت رویه در شورای وزیران اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امنیتی مشترک (CFSP) با رأی اکثریت واجد شرایط هستیم و مکانیزمی را با شرکای خود ایجاد کنیم تا به کشورهای عضو کوچکتر اجازه دهیم به شیوه ای مناسب مشارکت کنند.

"قادرتر عمل" اصطلاح رایج برای عملیات نظامی بیشتر است. هدف، اگر نام برده نشود، قابل تشخیص است: ارتش اتحادیه اروپا تحت رهبری آلمان. رهبری آلمان نتیجه تغییر مطلوب در قوانین رأی گیری در شورای وزیران است. اگر اتفاق آرا شکسته شود، قدرت های بزرگ تسلط خواهند یافت، در این مورد محور برلین-پاریس. بقیه فقط باید راهپیمایی کنند. نباید فراموش کرد که موضوع مرزهای خارجی اتحادیه اروپا نیز بخشی از سیاست امنیتی است و مواضع مختلفی در این زمینه وجود دارد.

ما سیاست خارجی، امنیتی و توسعه ای خود را مبتنی بر ارزش و اروپایی تر خواهیم کرد. در این میان شایع شده است که «ارزش محوری» نقطه مقابل «مبتنی بر حقوق بین الملل» است. این به فهرست واژگانی تعلق دارد که رد قانون و همچنین "نظم بین المللی مبتنی بر قوانین" بدنام را پنهان می کند، که البته از آن نیز حمایت می شود.

با کمال تعجب، "ارزش ها" همیشه در جایی مناسب هستند که شما علایق خود را دارید. دولت بولیوی زمانی که آماده کنار گذاشتن ذخایر لیتیوم نبود و بیرون رانده شد، دیگر با ارزش‌ها مطابقت نداشت - در حالی که در عربستان سعودی «ارزش‌ها» واقعاً نقشی ندارند.

همه اینها به خوبی شناخته شده است و قبلاً عدم تطابق بین زباله های اخلاقی و رفتار پرخاشگرانه را در سال های اخیر بسیار غیرقابل تحمل کرده است. این احتمال وجود دارد که در آینده نزدیک بدتر شود.

ما همراه با شرکای خود، از جمله جامعه مدنی، برای حفظ شیوه زندگی آزاد خود در اروپا و حفظ صلح و حقوق بشر در سراسر جهان تلاش خواهیم کرد. ارزش ها و علایق ما ما را راهنمایی می کنند.»

"حفاظت از حقوق بشر در سراسر جهان" فرمول جهانی برای رژیم های تحریم و استقرار نیروهای فدرال است. فراخوان برای منافع معمولاً مبنای بهتری برای یک سیاست خارجی مسالمت آمیز نسبت به فراخوان برای «ارزش ها» فراهم می کند، زیرا منافع قابل مذاکره هستند. اما روشی که این ائتلاف این دو را به هم پیوند می‌دهد ساده است: هر زمان که به دنبال منافع خود باشیم، ارزش‌ها را بالا می‌بریم، اما بر اساس منافع مذاکره نمی‌کنیم، زیرا هنوز ارزش‌ها وجود دارد.

«همچنین از جامعه مدنی» نقش بسیار ویژه ای دارد. این تاکید از رده سبزهاست. اما در عمل، ما در مورد هیچ انجمنی صحبت نمی کنیم، بلکه در مورد بنیادهای حزبی صحبت می کنیم، که اغلب برای گسترش سرویس های اطلاعاتی استفاده می شود، و کل نابسامانی سازمان های غیردولتی با بودجه گروهی، مانند بنیاد سوروس، بنیاد گیتس یا برتلزمان. . با توجه به روسیه به ویژه، می توان دید که چگونه از چنین سازمان هایی به عنوان سکوی پرشی برای جذب یک محیط سیاسی مایل به همکاری استفاده می شود، که سپس می تواند به عنوان مبنایی برای تغییر رژیم مورد استفاده قرار گیرد.

اگر بخواهید از «حقوق بشر» به عنوان بهانه استفاده کنید، این نیز منطقی است. با استفاده از این ساختارها در کشور هدف، فرد با یک یا چند سازمان غیردولتی که به نفع آنها عمل می کنند، برخورد می کند و زمانی که کشور هدف برای دفاع از خود علیه آنها اقدام می کند، فریاد می زند که در اینجا حقوق بشر نقض می شود و سازمان های غیردولتی از انجام این کار منع می شوند. شغلشان. هر چقدر هم که این عبارت بی ضرر به نظر برسد، در واقع اعلامیه افزایش تهاجم است.

حقوق بشر به عنوان مهمترین سپر حفاظتی برای کرامت افراد قطب نمای ما را تشکیل می دهد. به هر حال، ما هرگز نباید فراموش کنیم که ما در مورد همه حقوق بشر صحبت نمی کنیم، یعنی در مورد حق غذا، کار، تحصیل و مسکن مناسب صحبت نمی کنیم. اگر کسی این حقوق بشر را که بخشی از منشور سازمان ملل نیز می باشد جدی بگیرد، دیگر نمی تواند کشورهایی مانند کوبا و ونزوئلا را تحریم کند. خیر، یک حق انسانی مربوطه این است که مثلاً آیا ثروتمندان کشور فرصت انتشار نظرات خود را دارند یا خیر.

نحوه وزن دهی به نظر می رسد در جمله زیر نشان داده شده است، که همچنین مثال خوبی ارائه می دهد که چگونه می توانید از حقایق نیمه واقعی برای اصلاح نمای خط مشی خود استفاده کنید: «ما از آلمان می خواهیم که سه درصد از تولید ناخالص داخلی خود را در اقدامات بین المللی سرمایه گذاری کند. در درازمدت، یک رویکرد شبکه ای و فراگیر، در نتیجه تقویت دیپلماسی و سیاست توسعه و اجرای تعهدات خود در قبال ناتو.

فقط به عنوان یادآوری: "تعهدات او به ناتو" به معنای هزینه های تسلیحاتی به میزان 2.5 درصد تولید ناخالص داخلی یا 25 درصد از بودجه فدرال است. بنابراین آنها باید در هر موردی بچسبند. این همچنین به این معنی است که اگر به لطف کرونا دوباره مداد قرمز تنظیم شود، در این زمینه صرفه جویی نمی شود. در عین حال، این بدان معناست که این مداد قرمز ناگزیر باید بخار را در عرصه اجتماعی آزاد کند. اوه بله، هنوز نیم درصد برای کمک های توسعه باقی مانده است. هدف مورد توافق سازمان ملل برای این هزینه ها 0.7 درصد تولید ناخالص داخلی است و در جای دیگر توافق ائتلاف می گوید که می خواهد به آن برسد. البته تسلیحات مهمتره...

از این گذشته، آنها می خواهند پهپادهای مسلح و جانشین نمونه ای برای گردباد بخرند که برای آنها نیز هزینه خواهد داشت. و تسلیحات هسته ای آمریکایی ذخیره شده در بوشل نه تنها باید باقی بماند، بلکه "آلمان (دارای) علاقه مندی به مشارکت در مذاکرات استراتژیک و فرآیندهای برنامه ریزی است." خیلی وقت پیش بود که سبزها برای آلمان بدون سلاح هسته ای به خیابان ها آمدند. مانند قبل، هیچ چیز در این واقعیت تغییر نکرده است که این سلاح های هسته ای آمریکایی تهدیدی برای امنیت آلمان هستند، زیرا در هر درگیری که ایالات متحده با یک قدرت هسته ای دیگر آغاز می کند، آن کشور را هدف قرار می دهد. با این حال، این ائتلاف آتی را نگران نمی کند، زیرا به هر حال آنها باید با اشتیاق در آنجا حضور داشته باشند. از این گذشته، آنها می گویند "بله"، "ائتلاف ترانس آتلانتیک یک ستون مرکزی است و ناتو بخشی ضروری از امنیت ما است".

یک جمله حاوی سم خاصی است: "ما به حمایت از اوکراین در بازگرداندن تمامیت ارضی و حاکمیت کامل خود ادامه خواهیم داد." در این مرحله دیگر خبری از صلح یا توافقات مینسک نیست. بدتر از آن این است که در پس عبارت "حاکمیت کامل ارضی" تمایل به حمایت از ادعاهای کریمه نهفته است که اکنون به وضوح با اراده مردم این شبه جزیره مطابقت ندارد.

در واقع، هایکو ماس، وزیر امور خارجه فعلی، حمایت آلمان از توافقات مینسک را پس گرفته است. دلیلش هم این است که رسانه ها یا این توافقنامه ها را نخوانده اند یا عمدا در مورد آنها دروغ می گویند، همانطور که این توافقنامه ائتلافی انجام می دهد. زیرا در قسمتی که به روسیه می پردازد، نه اوکراین، بار دیگر گفته می شود: «راه حل مسالمت آمیز مناقشه شرق اوکراین و لغو تحریم های مربوطه به اجرای کامل توافقات مینسک بستگی دارد. "کیف همیشه اجرا را مسدود کرده است و روسیه همیشه برای آن مقصر شناخته شده است، بنابراین آمپرها چیز جدیدی را وارد بازی نمی کنند. اما تمایل به پیوستن به اقدامات تحریک آمیز ایالات متحده باید با Annalena Baerbock به طور قابل توجهی افزایش یابد."

و همانطور که قبلاً در ذکر "جامعه مدنی" در بالا اعلام شد، تجاوز علیه بلاروس ادامه خواهد داشت. ما از مخالفان دموکراتیک در بلاروس با پیشنهادهای اضافی حمایت خواهیم کرد. و آنها "به دنبال (...) تمدید تحریم های موجود اتحادیه اروپا هستند. البته اینها نیز تحریم‌هایی هستند که برخلاف قوانین بین‌المللی هستند، همانطور که معمولاً در «نظم مبتنی بر قاعده» اتفاق می‌افتد و البته «حمایت» اعلام‌شده به معنای سرمایه‌گذاری میلیون‌ها نفر در پروژه‌های گردشگری نجومی است که در صورت لزوم مخالفت را شبیه‌سازی می‌کنند.

که پس از این اعلامیه های آشکار در مورد اینکه این تماس ها با "جامعه مدنی" برای چه منظور است، هنوز جسارت این را دارد که از دولت روسیه انتظار داشته باشیم "به جامعه مدنی در آنجا فرصتی بدهد که بدون مانع با شرکای آلمانی ارتباط برقرار کند". مخالفان آشکار دادن کارت سفید به فعالیت های خرابکارانه نشانه آن است که این ائتلاف آینده دیگر مرز نمی شناسد.

خط مقدم مقابل چین با همین شور و شوق دنبال می شود. ما آشکارا با نقض حقوق بشر در چین، به ویژه در سین کیانگ، سروکار داریم.» در آنجا، آنها دوباره به آدریان سنز، واعظ آلمانی فرقه، تنها منبع موجود برای اتهام اشاره می کنند. از جنبه های دیگر نیز، روابط با چین کاملاً در راستای ایالات متحده است. تقویت روابط با کشورهای آسه آن، استرالیا، ژاپن، نیوزلند و کره جنوبی؛ هدف محاصره چین است.

سیاست خارجی این ائتلاف با تهاجم حداکثری مشخص می شود. او همچنین به نمونه ای خاص از بدبینی اشاره می کند: "ما در تلاش هستیم تا فجایع انسانی در سوریه و یمن را کاهش دهیم." در هر دو مورد، فاجعه انسانی نتیجه دو بازی مورد علاقه غرب، تحریم و جنگ داخلی بود که ناشی از تلاش برای تغییر رژیم بود. اما البته این به معنای لغو تحریم ها یا پایان دادن به حمایت از کسانی نیست که این کشورها را نابود می کنند. نابودی فعال این کشورها فقط باید با چند هدیه نرم تقویت شود.

تنها تسلی در مواجهه با این دستور کار سیاست خارجی این است که همه بخش ها با تایید همسایگان اروپایی ما مواجه نمی شوند. بنابراین می‌توان امیدوار بود که حداقل یک اجرا در سطح اتحادیه اروپا در نهایت با شکست مواجه شود. در اینجا مثالی از یک نقطه عطف احتمالی وجود دارد: "فرانتکس باید در چارچوب وظایف خود در نجات دریا مشارکت فعال داشته باشد". این باید فقط یک آرزو باقی بماند. هیچ کشور دیگری از اتحادیه اروپا آماده ارائه مسیرهای نظامی به قاچاقچیان نخواهد بود. متأسفانه تضادهای داخلی احتمالی در اتحادیه اروپا تنها امید برای کنترل به موقع غول‌المانیا آلمان است.

RT DE به دنبال طیف وسیعی از نظرات است. مشارکت مهمانان و نظرات نباید منعکس کننده دیدگاه تیم تحریریه باشد.

بیشتر در مورد موضوع - توافقنامه ائتلاف، سیاست اجتماعی و داخلی: پول شهروندان، حقوق شهروندی - مدل های بدون ارزش