جنگی که ایالات متحده امیدوار است هرگز به پایان نرسد - RT DE

گزارش های مربوط به توافق برای پایان رسمی جنگ کره را نباید ساده انگاشت. صلح در شبه جزیره کره برای ایالات متحده که به دلایل مختلف می خواهد وضعیت موجود را حفظ کند، ناراحتی ایجاد می کند.

تفسیر تام فاودی

رئیس جمهور کره جنوبی، مون جائه این، اعلام کرد که "یک توافق اصولی" برای حل مناقشه بین کره شمالی و جنوبی، که در سال 1950 شروع شد و پس از آتش بس 1953 هرگز به طور رسمی پایان یافته اعلام نشد، حاصل شده است. آمریکا، چین و کره شمالی با این اقدام موافقت کردند.

رئیس جمهور صلح طلب که در جریان تنش ها بین پیونگ یانگ و واشنگتن در سال 2018 و پس از اینکه دونالد ترامپ شروع به دنبال کردن استراتژی "فشار حداکثری" بر کره شمالی کرد، میانجیگری کرد، در اوایل سال 2022 مجبور به استعفا خواهد شد. به دلیل محدودیت های شدید در ماموریت روسای جمهور کره جنوبی بنابراین، او به دنبال تضمین صلح در شبه جزیره در حالی که هنوز در سمت خود است. مون می ترسد میراث سیاسی اش پس از اینکه یون سوک یول، تندرو محافظه کار و کاندیدای ریاست جمهوری در نظرسنجی ها برای انتخابات آتی رهبری شد، شکست بخورد. یون به شدت مخالف صلح با کره شمالی است که رئیس جمهور فعلی در تلاش برای مذاکره است.

رویای مون مبنی بر پایان رسمی جنگ کره، یک پیشرفت تاریخی کاملاً مهم است که شایسته ستایش است و چشم انداز سیاسی کشورش را برای همیشه تغییر خواهد داد. اما این بخشی از مشکل است، بنابراین پیشرفت ماه ممکن است ایده آلیستی باشد، اما نه بیشتر. در گزارش از بی بی سی در مورد این تحول اخیر بیانیه ای وجود دارد که به واقعیت سرد این وضعیت اشاره می کند: "اما مذاکرات هنوز شروع نشده است." این جمله همه موانع را خلاصه می کند. به طور خلاصه، توقف رسمی جنگ کره به دلایل مختلف برای ایالات متحده نامناسب است. پس بایدن چه خواهد کرد؟ خیلی ساده: او تا زمانی که ماه از بین برود بی حرکت خواهد ماند.

ایالات متحده هرگز پایان رسمی جنگ کره را نمی پذیرد، زیرا حفظ وضعیت موجود در شبه جزیره به طور محکم در راستای منافع ژئوپلیتیکی آن است. مناقشه یخ زده به واشنگتن اجازه داده است 30000 سرباز در کره جنوبی مستقر کند تا از کره شمالی بازدارد، فرماندهی عملیاتی کل ارتش کره جنوبی را حفظ کند و مرز بین کره تقسیم شده، به اصطلاح خط مرزی، را از طریق وزن سیاسی خود در ایالات متحده کنترل کند. . ملت ها کره جنوبی ستون اصلی پیش بینی نظامی ایالات متحده در آسیا است و چین در چشم است.

پایان جنگ کره بلافاصله هدف و مشروعیت حضور آمریکا در کره جنوبی را منسوخ می کند، به داستان منجی و مدافع ایالات متحده پایان می دهد و جنبش های سیاسی سرکوب شده را در کره جنوبی و شمالی تقویت می کند. بر این خواسته تأکید کنید. که ایالات متحده از کشور خارج شود. علاوه بر این، پایان رسمی جنگ کره به ناچار به معنای پایان کره شمالی کمونیستی به عنوان یک دشمن مشخص است. برای استراتژیست ها، سیاستمداران و سیاستمداران آمریکایی، اینها گزینه های غیرقابل قبولی خواهند بود.

اما این همه ماجرا نیست، زیرا هنوز دام هایی از سوی کره شمالی وجود دارد که کار را حتی دشوارتر می کند. ایالات متحده دیکته می کند که تمام ابتکارات صلح و هرگونه تعامل بیشتر با کره شمالی تنها بر اساس درخواست برای خلع سلاح اتمی شبه جزیره در آینده صورت می گیرد. با این حال، پیونگ یانگ برنامه هسته ای خود را تضمین نهایی حاکمیت ملی و غیرقابل مذاکره می داند. در حالی که کره شمالی آماده اعلام رسمی پایان جنگ است، واشنگتن به خوبی می‌داند که هرگونه قصد هر کشوری برای انجام این کار، گزینه‌های نظامی ایالات متحده را که تنها توجیه قانونی آن مناقشه منجمد است، لغو می‌کند.

امضای یک معاهده صلح توسط ایالات متحده عملاً به وضعیت جنگی خود با کره شمالی پایان می دهد و به معنای به رسمیت شناختن آن کشور است که به نوبه خود منجر به از دست دادن گسترده قدرت نظامی و ژئوپلیتیکی در سطح منطقه می شود. . در عوض، هدف ایالات متحده آرام کردن پیونگ یانگ از طریق خلع سلاح هسته‌ای و در عین حال حفظ وضعیت موجود است.

رهبر کره شمالی کیم جونگ اون آنقدر ساده لوح نیست که در این دام بیفتد. موضع او روشن است: ایالات متحده باید توانایی های هسته ای و موشک های بالستیک کشورش را بپذیرد. سناریوی ایده آل برای کره شمالی این است که برنامه تسلیحاتی خود را حفظ کند، جنگ را به طور رسمی پایان دهد، و ببیند ایالات متحده از شبه جزیره خارج می شود تا پس از آن بتواند گام هایی در جهت اتحاد با جنوب بر اساس شرایط خود بردارد. اما حتی این نیز گزینه قابل قبولی برای ایالات متحده نخواهد بود.

در نتیجه، مون جائه این به طور موثر ثابت می کند که یک میانجی است که تلاش می کند کشورهای دیگر را به توافق برساند. او می تواند در مورد صلح صحبت کند و سعی کند گفتگو را تسهیل کند، اما نقش مسلط ایالات متحده در کره جنوبی به این معنی است که این کشور در رویکرد خود برای اعلام پایان رسمی جنگی که کشورش در آن درگیر است، حاکمیت ندارد. ایالات متحده سلطه جهانی خود را در پس زمینه "نیت خیر" شکل نمی دهد، که در نهایت تنها چیزی است که ماه در این مورد ارائه می دهد. علاوه بر این، دولت بایدن، کره شمالی را به دلیل تمرکز بر چین - و تا حدی روسیه - در اولویت نمی بیند.

علاوه بر این، حفظ وضعیت جنگی واقعی با کره شمالی همچنان به عنوان مشروعیتی برای اصرار بر تسلیح مجدد ژاپن، موضع توکیو در برابر چین و انتقال تسلیحات و نیروهای اضافی به منطقه عمل می کند. چین به نوبه خود از پایان رسمی جنگ به همین دلیل دفاع می کند، اما به شدت با نتیجه ای که به تسلیم شدن کره شمالی منجر می شود و این کشور را وارد حوزه نفوذ ایالات متحده می کند، مخالفت می کند.

با در نظر گرفتن همه این ملاحظات، بن بست فعلی ادامه خواهد داشت. اگر یون در انتخابات مارس آینده در کره جنوبی پیروز شود، صلح می تواند به طور کامل فراموش شود. او احتمالا کشور را به سمت موضعی ضد کره شمالی و ضد چینی هدایت خواهد کرد. در یک پویایی جدید که با تمایل مون برای اجتناب از درگیری بین ایالات متحده و چین در تضاد است. در عوض، همه تفاوت‌های موجود احتمالاً محکم‌تر از همیشه ثابت می‌شوند.

RT DE به دنبال طیف وسیعی از نظرات است. مشارکت مهمانان و نظرات نباید منعکس کننده دیدگاه تیم تحریریه باشد.

از انگلیسی ترجمه شده است.

تام فاودی نویسنده و تحلیلگر بریتانیایی در زمینه روابط سیاسی و بین المللی با تمرکز بر آسیای شرقی است. زیر توییت کرد @Tom_Fowdy

بیشتر در مورد موضوع - سئول و پیونگ یانگ در حال بازسازی کانال های ارتباطی مستقیم هستند