داستان لوکاشنکو به عنوان عروسک خیمه شب بازی پوتین - RT DE

لوکاشنکو از پناهندگان به عنوان سلاح استفاده می کند. در پس زمینه، پوتین در حال کشیدن ریسمان است. با توجه به بحران پناهجویان در مرز بلاروس، این افسانه گسترش یافته است. با این حال، روابط بین مینسک و مسکو پیچیده است. اتحادیه اروپا انسجام را ترویج می کند.

توسط Gert-Yuen Ungar

اکنون اوضاع در مرز بلاروس و لهستان کمی آرام شده است. اما آرامش فقط متوسط ​​است، مشکل همچنان ادامه دارد. پناهندگانی که می خواهند به اتحادیه اروپا به خصوص آلمان بروند در بلاروس جمع می شوند. اتحادیه اروپا و آلمان همچنان درباره یک حمله ترکیبی صحبت می کنند که در آن از مهاجرت به عنوان سلاح بی ثباتی استفاده می شود. همه تقصیرها متوجه لوکاشنکو، رئیس جمهور بلاروس، و احتمالا پوتین است که گفته می شود به نوعی در این امر دخیل است.

در نگاهی به گذشته، می توان دریافت که هر چه سیاست خارجی اتحادیه اروپا تهاجمی تر باشد، پوشش جریان اصلی آلمان ویژگی های مرتبط با تئوری توطئه را بیشتر می کند. بار دیگر، سیاست خارجی آلمان را خیرخواهانه، وفادار به دولت و بدون انتقاد دنبال می کند.

عنصر اصلی، تقریباً می توان گفت "روایی"، این تز است که پوتین در واقع پشت بحران پناهجویان در بلاروس است و تلاش می کند اتحادیه اروپا را بی ثبات کند. سیاستمداران اتحادیه اروپا، به ویژه کشورهای بالتیک و لهستان، مطمئن هستند که علاوه بر لوکاشنکو، پوتین نیز تا حد زیادی مسئول بحران پناهجویان است. برخی از روزنامه های آلمانی در همبستگی با سیاست می گویند که پوتین نفوذ زیادی بر مینسک دارد، برخی می گویند که مسکو حتی در حال کشیدن ریسمان در پس زمینه است و برخی معتقدند لوکاشنکو نوعی نماینده برای سیاست خارجی روسیه است. به طور کلی، به نظر می رسد یک توطئه اسلاوها علیه اتحادیه اروپا و ارزش های اصلی آن وجود دارد. این با کمک به نشان داده شده است روزنامه و رسانه های دیگر از جریان اصلی آلمان.

حالا مرکل در یکی از آخرین اقدامات رسمی خود در واقع با پوتین تماس گرفت و از او درخواست حمایت کرد. در هر صورت پوتین دقیقاً همان کاری را کرد که مرکل به او گفته بود، با لوکاشنکو صحبت کرد و با مقاومت لفظی روبرو شد. گفته می شود که پوتین توصیه کرده است که لوکاشنکو با مخالفان بلاروس سر یک میز بنشیند. آقای لوکاشنکو گفت که آماده انجام این کار است، اگرچه پوتین ابتدا باید با ناوالنی ملاقات می کرد. البته، چیزی برای خواندن این بخش از گفتگو در رسانه های آلمانی وجود ندارد، زیرا تاریخ نفوذ روسیه در بلاروس را همانطور که واقعاً هست آشکار می کند: توسط روزنامه نگاران با کیفیت آلمانی اختراع شده است.

این یک بار دیگر نشان می‌دهد که چقدر پیام‌ها در رسانه‌های آلمان به اندازه کافی پیچیده، ساده‌سازی و اشتباه هستند. روزنامه نگاری آلمانی نیز در این زمینه خوانندگان، شنوندگان و بینندگان خود را فریب می دهد. مثال بلاروس و بحران پناهجویان نیز نشان می‌دهد که روزنامه‌نگاری آلمانی چقدر تمایلی به ارائه توسعه و زمینه واقعی به شیوه‌ای بی‌طرف و جامع ندارد. تمرکز بر داستان ها و نگرش ها، روزنامه نگاری آلمانی را غیر کارآمد کرده است. او نمی تواند وظیفه خود را برای اطلاع رسانی جامع و بی طرفانه به خوانندگان و بینندگان خود انجام دهد، زیرا برای انجام این کار باید با داستان های ساده و خام خود، از ادغام خود در برنامه سیاسی فراآتلانتیک، خداحافظی کند و به وظیفه واقعی خود بازگردد. برای شفاف سازی فرآیندهای پیچیده

بنابراین، بهتر است به مشکلات موجود در روابط بلاروس و روسیه اشاره کنیم. روابط روسیه و بلاروس در سال های اخیر، به بیان ملایم، بسیار دشوار بوده است. اما با این واقعیت، مطمئناً می توانید روحیه بدی ایجاد کنید. برای روایت غربی ساده تر و مفیدتر است، فرض بر این است که پوتین در کنار مینسک حکومت خواهد کرد. خیلی راحت می توان نشان داد که این یک مزخرف مطلق است.

زمانی که اتحادیه اروپا تحریم‌های غیرقانونی علیه روسیه را در چارچوب بحران اوکراین در سال 2014 اعمال کرد، روسیه با تحریم‌های متقابل پاسخ داد. واردات میوه و سبزیجات، پنیر و بسیاری از مواد غذایی دیگر از اتحادیه اروپا ممنوع است. از آن لحظه به بعد، گودا هلندی با برچسب مجدد توسط بلاروس به فدراسیون روسیه آمد. این نمی تواند تأثیر ضد تحریم های روسیه را خنثی کند، زیرا حجم آن بسیار کم بود. اما روسیه هنوز متوجه نشده بود که چرا بلاروس از اتحادیه گمرکی با روسیه به این شکل سوء استفاده می کند و تحریم های روسیه را خنثی می کند.

شرایط مشابه با تسهیل روادیدی بود که مینسک به شهروندان اتحادیه اروپا ارائه کرد. برای روسیه، این اقدام غافلگیرکننده و بدون توافق بود. در واقع هیچ کنترل مرزی بین بلاروس و روسیه وجود ندارد. پس از اینکه بلاروس به تنهایی از عهده این کار برآمد، مینسک نه تنها مرزهای خود، بلکه مرزهای روسیه را نیز به روی شهروندان اتحادیه اروپا باز کرد - که قبلاً برای روسیه غیرقابل کنترل بود. این باعث تحریک و اقدامات تب در مسکو شد.

پیشنهادهای ایالات متحده برای تامین گاز طبیعی مایع ارزان قیمت بلاروس در آینده نیز در روسیه با شک و تردید مورد توجه قرار گرفته است. همچنین بلاروس از نروژ نفت دریافت می کند.

به عبارت دیگر، نشانه های آشکاری از نزدیک شدن بلاروس به اتحادیه اروپا و غرب وجود دارد.

البته آن زمان به پایان رسیده است، نه به این دلیل که روسیه چنین کارزار شدیدی را برای بلاروس به راه انداخته است، بلکه به این دلیل که اتحادیه اروپا با مداخله در امور داخلی بلاروس پس از انتخابات 2020 روابط را خراب کرده است. روند نزدیکی برای اتحادیه اروپا بسیار کند بوده است. یک دولت دست نشانده تحت رهبری تیچانوفسکایا دیده می شود که کاملاً خود را از روسیه آزاد می کند و تسلیم اتحادیه اروپا می شود. با این حال، این مداخله بسیار نامناسب تضمین کرد که روند همگرایی نه تنها متوقف شد، بلکه کاملاً معکوس شد. تقصیر خودته فقط میتونی بگی

اگر روزنامه نگاری آلمان واقعی بود، حداقل این شکست سیاست خارجی اتحادیه اروپا و آلمان را در زمینه بحران پناهجویان برجسته می کرد. این مسیر رویارویی غرب بود و تلاش برای تغییر رژیم بود که لوکاشنکو را به روسیه بازگرداند. سپس این تز که ارزش بحث دارد احتمالاً در سالن مطرح خواهد شد که آیا پوتین واقعاً می خواهد در اروپا گوه ببندد یا نه خود اتحادیه اروپا که به تدریج سیاست تقابل خود را در قاره تقویت می کند. در واقع پس از سال 1990 به پایان رسیده است.

اکنون لوکاشنکو اعلام کرده است که یک لینک مستقیم از مینسک به سیمفروپل باز خواهد کرد. شرکت هواپیمایی بلاروسی Belavia به لطف تحریم‌های غرب ظرفیت دارد، بنابراین بلاروس‌ها می‌توانند بدون انحراف عمده در کریمه استراحت کنند. در واقع، لوکاشنکو کریمه را به عنوان بخشی از روسیه به رسمیت شناخت و در نتیجه سیگنال بسیار واضحی را به اتحادیه اروپا ارسال کرد تا اقدامات سیاست خارجی خود را دقیق تر بررسی کند و پیامدهای آن را در نظر بگیرد. بلاروس در تمام بحران‌ها یک چیز را بیش از هر چیز نشان داده است: حاکمیت کامل و توانایی خود برای عمل ماهرانه در سیاست خارجی.

RT DE به دنبال طیف وسیعی از نظرات است. مشارکت مهمانان و نظرات نباید منعکس کننده دیدگاه تیم تحریریه باشد.

بیشتر در مورد موضوع - انتقاد بوربوک از مرکل: او نباید با لوکاشنکو تماس می گرفت