از فئودور لوکیانوف
وقوع ناگهانی خشونت در قزاقستان، تحلیلگران و ناظران بین المللی را شگفت زده کرد. اکنون تصمیم برای استقرار نیروهای حافظ صلح منطقه ای آخرین گام مهم برای منطقه پس از شوروی بود.
در ساعات اولیه بامداد پنجشنبه، سازمان پیمان امنیت جمعی روسیه (CSTO) به رهبری CSTO اعلام کرد که نیروهای حافظ صلح را برای حفظ نظم در بحبوحه ناآرامی ها در این کشور پهناور آسیای مرکزی اعزام می کند. نیروهای مسلح شش جمهوری شوروی سابق، از جمله قزاقستان، متحدان CSTO هستند.
این اقدام مرز بین فرآیندهای داخلی و خارجی را محو می کند - دلایلی که باعث می شود دولت قزاقستان در آستانه فروپاشی است، ماهیت داخلی و با تاخیر و انتقال نگران کننده قدرت پس از نزدیک به سه دهه حکومت نورسلطان نظربایف دارد.
با این حال، اعتراضات خیابانی ناشی از قیمت پروپان بوتان، که ساختمان‌های دولتی را به آتش کشید و نیروها را به تظاهرکنندگان تسلیم کرد، بلافاصله به عنوان یک اقدام تجاوزکارانه خارجی توسط "گروه‌های تروریستی" خارجی توصیف شد. به نظر می رسد از این به بعد دشمن همیشه از بیرون می آید، حتی اگر واقعاً در داخل باشد. این بیانیه دلیل رسمی برای اعلام حمله به کشور و پیوستن به CSTO است.
در گذشته، زمانی که چنین رویدادهای تکراری در قرقیزستان یا ارمنستان سه سال و نیم پیش رایج بود، چنین نبود. در آن زمان، سازمان پیمان امنیت جمعی - به ویژه مسکو، بلکه سایر اعضا - بر ماهیت داخلی ناآرامی ها تأکید کردند و مداخله خارجی را ضروری دانستند.
با این حال، این بار، همه چیز متفاوت است و مرزهای بین داخلی و خارجی در سراسر جهان محو شده است. دهه‌ها پیش، لیبرال‌ها و مدافعان حقوق بشر نیروی محرکه سردرگمی فزاینده بین داخلی و خارجی بودند و استدلال می‌کردند که در صورت تهدید حقوق بشر و آزادی، حاکمیت ملی می‌تواند دور زده شود. امروزه بهانه‌ها حول محور حفاظت و حفاظت می‌چرخند: تهدیدی برای امنیت ملی کشور و همسایگان آن مداخله را توجیه می‌کند.
ذکر این نکته حائز اهمیت است که این بار تقاضا برای حافظان صلح از سوی دولتی مطرح شد که مشروعیت آن تردیدناپذیر است - حتی معترضان علناً فقط خواستار حضور نظربایف هستند که هنوز سیاست را در آنجا کنترل می کند، نه رئیس جمهور فعلی. این وقایع این رویدادها را از رویدادهای بیشکک در سال 2010 متمایز می کند، زمانی که رزا اوتونبایوا، رئیس جمهور موقت، پس از برکناری سلف خود، کورمانبک باقی یف، توسط تظاهرات توده ای، سعی کرد از CSTO فراخوانی کند.
کل سیستم حکومتی در قرقیزستان فروپاشیده است و هرگونه مداخله را از نظر قانونی بسیار مشکوک می کند. مبنای حقوقی این تصمیم نیز قوی‌تر از آن چیزی است که غرب آن را «مداخلات بشردوستانه» می‌نامد، که با سرنگونی دولت‌های شناخته‌شده بین‌المللی پایان یافت، مهم نیست چقدر شهرت آنها مشکوک است.
در آینده، احتمالاً در مورد چگونگی اتفاق افتادن همه اینها - فرآیند تصمیم گیری در قزاقستان، و همچنین در روسیه، و اینکه چه کسی مشارکت CSTO را پیشنهاد داده است، بیشتر خواهیم آموخت. با این حال، اکنون مشخص شده است که دولت روسیه به جای منتظر ماندن برای تبدیل شدن شعله آتش به آتش، یک قدم جلوتر بماند. این تحول رویکردی است که یک سال و نیم پیش در بلاروس مورد استفاده قرار گرفت، جایی که برای رئیس جمهور ولادیمیر پوتین کافی بود هشدار دهد که در صورت وخامت اوضاع داخلی، نیروهای روسیه آماده مداخله خواهند بود. مسکو این بار هشدارها را نادیده گرفت و مستقیماً وارد عمل شد و احتمالاً معتقد بود که دولت قزاقستان نمی تواند به تنهایی بایستد.
اما لازم نیست خطوط به طور کامل ناپدید شوند. اکنون مهمترین سؤال این است که آیا استقرار نیروهای حافظ صلح سازمان پیمان امنیت جمعی می تواند به رقابت قبیله ای در قزاقستان که خود را در "انتقال قدرت" نشان داده است پایان دهد و در عوض به تثبیت قدرت (و در دستان چه کسی؟) منجر شود؟ مسکو از هر فرصتی برای استفاده از این فرصت برخوردار است، زیرا اکنون در این کشور حضور نظامی دارد و نقش اصلی را در سیاست خود به عنوان ضامن ایفا می کند، که اقداماتش می تواند تعیین کند که اوضاع چگونه خواهد شد. این شبیه آنچه در ارمنستان پس از جنگ در سال 2020 اتفاق افتاد است. این تنها یک راه حل موقت است، اما ابزارهای قدرتمندی را برای آینده نزدیک فراهم می کند.
بسیاری از تحلیلگران از روسیه می‌خواهند که از ایالات متحده و اتحادیه اروپا الگوبرداری کند، به «همه گروه‌های ذینفع نزدیک شود»، اپوزیسیون را آرام کند و توازن قوا را در کشورهای کلیدی ایجاد کند که به نفع مسکو است. اما در نظر نگیرید که هر فرهنگ سیاسی نقاط قوت و ضعف خود را دارد. در واقع، مسکو نمی داند چگونه این کار را انجام دهد - هرگز نمی دانست - و وقتی تلاش می کرد، همیشه شکست می خورد. سناریوی ایده آل برای روسیه ایجاد حفاظت نظامی در آنجا است که آن را از سردرد برخورد با زندگی پیچیده سیاسی محلی نجات می دهد. به عبارت دیگر، مهم نیست که چه کسی برنده شود، او باید حضور نظامی روسیه را در اقدامات خود در نظر بگیرد و نمی تواند به طور کامل شریک دیرینه خود را نادیده بگیرد.
چهار یا پنج سال پیش، آنچه ما فضای پس از شوروی می نامیم وارد مرحله مهمی شد که در آن این کشورها باید ثابت می کردند که دولت های مستقلی هستند که به طور کامل کار می کنند. سپس، در سال 1991، آنها کمتر به دلایلی غیر از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی شناخته شدند. در حالی که نوجوانان مربوطه آنها شکل‌های متفاوتی داشتند، بافت وسیع‌تر یکسان بود، با منافع قابل توجهی هم از روسیه و هم از غرب، و اندکی کمتر در سطح منطقه‌ای. این واقعیت که بازیگران خارجی برای فضای پس از شوروی می جنگیدند به عامل بی ثباتی تبدیل شده است، اما منطق خاصی به توسعه بخشیده و آن را بخشی از فرآیندهای بین المللی بزرگتر کرده است.
با این حال، در یک مقطع، وزنه‌ها علاقه خود را نسبت به هر آنچه که در «دولت‌های مستقل جدید» اتفاق می‌افتد، از دست دادند، همانطور که در دهه 1990 به آنها می‌گفتند. با تغییر شرایط جهانی، قدرت های بین المللی به طور فزاینده ای بر فهرست رو به رشد مشکلات خود متمرکز شده اند. آنها به طور کامل به جمهوری های شوروی سابق پشت نکردند، اما زمان و هزینه بسیار کمتری را در آنجا صرف کردند. این امر در مورد روسیه نیز صدق می‌کند، حتی اگر در این پیکربندی موقعیت ویژه‌ای داشته باشد و به دنبال فرصت‌های بهینه برای نفوذ در زمینه کاهش حوزه نفوذ باشد.
به این ترتیب، چشم انداز سیاسی جمهوری های شوروی سابق توسط فرآیندهای داخلی شکل گرفت که منعکس کننده کنش های بین بازیگران مختلف، فرهنگ سیاسی محلی و ساختار اجتماعی بود.
علاوه بر این، در فضای پس از شوروی، نسل جدید سیاسی در حال ظهور است و گاهی اوقات رهبران قدیمی را به چالش می کشد.
این تغییرات از طریق تأثیر خارجی رخ نمی دهد. بازیگران بین المللی باید به آنها واکنش نشان دهند، مداخله کنند یا تهدید به مداخله کنند، مانند بلاروس، تا خود را تطبیق دهند و سعی کنند مطمئن شوند که همه چیز به نفع آنها پیش می رود. اما نتیجه نهایی بسیار بیشتر به این بستگی دارد که نظام های سیاسی جدید کشور چقدر بالغ و کارآمد هستند تا به هر حامی خارجی.
این یک آزمون تورنسل است و همه کشورها از آن عبور نمی کنند. سقوط ارمنستان نشان می دهد که عواقب آن برای یک ملت می تواند تلخ باشد (و این هنوز تمام نشده است). حتی اگر او این تصور را داشت که کشور، جدا از چند مشکل آشکار، هویتی قوی دارد و می تواند با موفقیت منابع خود را بسیج کند و در مواجهه با دشمن قدیمی مانند قزاقستان زنده بماند. بنابراین معلوم شد که نمونه‌ای از این است که چگونه یک نمای موفقیت طولانی مدت می‌تواند هسته بسیار مشکل‌ساز و مخدوش را پنهان کند. و این مورد مطمئنا آخرین مورد نخواهد بود.
این اولین بار است که روسیه از یک نهاد حاکمیتی برای پیگیری منافع سیاسی خود استفاده می کند. تا به حال، چنین سازه هایی صرفاً تزئینی به نظر می رسید. واضح است که نیروهای حافظ صلح سازمان پیمان امنیت جمعی مستقر در قزاقستان عمدتاً متشکل از نیروهای روسی خواهند بود. اول از همه، زیرا تضمین کننده یک پاسخ موثر است. ثانیاً، زیرا قزاقستان می تواند با حضور نیروهای روسی در خاک خود موافقت کند، اما نیروهای ارمنی یا قرقیزستان نمی توانند تسلیم شوند. قایقرانی تحت پرچم ائتلاف فرصت های بیشتری را برای مسکو باز می کند و همچنین وجود این اتحادیه را توجیه می کند. زمان نشان خواهد داد که آیا سایر کشورهای عضو سازمان پیمان امنیت جمعی شاهد سناریوی قزاقستان خواهند بود یا خیر، اما سابقه ای در این زمینه ایجاد شده است.
اکنون که مذاکرات امنیتی بین روسیه و ایالات متحده قریب الوقوع است، هشداری به موقع است که مسکو ممکن است تصمیمات نظامی و سیاسی سریع و غیرمتعارفی را برای هدایت رویدادها در حوزه نفوذ خود اتخاذ کند. هر چه این ساخت و ساز بیشتر باشد، مسئولیت سنگین‌تری بر عهده گرفته می‌شود، از جمله مسئولیت توسعه کشورهایی که مشکلات آنها هنوز حل نشده است. مسکو البته در هر صورت باید با عواقب این مشکلات دست و پنجه نرم کند و انجام این کار به صورت فعال و داشتن ابزارهای مختلف آسانتر است.
اگرچه نامگذاری تظاهرکنندگان به عنوان "تروریست" خارجی به دولت قزاقستان این امکان را داده است که حمایت عظیمی را از خارج جلب کند، اما این امر به وضوح درگیری را به عرصه بین المللی کشانده است. آنچه هنوز مشخص نیست این است که عواقب آن برای فضای پس از شوروی یا جهان چه خواهد بود.
RT DE به دنبال طیف وسیعی از نظرات است. مشارکت مهمانان و نظرات نباید منعکس کننده دیدگاه تیم تحریریه باشد.
فئودور لوکیانوف او عضو هیئت تحریریه روسیه در امور جهانی، رئیس هیئت رئیسه شورای سیاست خارجی و دفاعی و مدیر تحقیقات باشگاه گفتگوی بین المللی والدای است.
از انگلیسی ترجمه شده است.
بیشتر در مورد موضوع - چگونه اعتراضات در قزاقستان به خشونت تبدیل شد - و چرا روسیه نمی تواند سکوت کند
[ad_2]
مقالات مشابه
- طراحی داخلی دیگر راز نیست
- چین مداخله در سیاست بریتانیا را رد کرد - RT EN
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- اطلاعاتی مفید درباره محصولات بادی اینتکس و چادر مسافرتی - چطور
- لباس کیلویی بچه گانه
- جنگ زده سوریه رای برای پارلمان جدید در میان بحران اقتصادی, بین المللی, تحریم
- دو نفر از تروریست ها دوبله بیتلز اعتراف دخالت در اسارت Kayla Mueller, جیمز فولی
- رئیس جمهور می گوید: او 'غمگین' توسط John Lewis' مرگ پس از باراک اوباما به رهبری احترامات قلبی برای حقوق مدنی قهرمان
- کرم مرطوب کننده چی بخرم ؟
- بازیکن روس واکسینه شده به اوپن استرالیا ممنوع شد - جوکوویچ واکسینه نشده می تواند - RT DE