نظر سرگئی آکجونوف
"آوازهای چریکی، کاج و مه". بله، ما در مورد بلاروس صحبت می کنیم. به نظر می رسد رسالت تاریخی این کشور زیبا این است که در خط مقدم تمدن هزارساله روسیه قرار گیرد، فشار غرب را دفع کند و همیشه اولین ضربه را متحمل شود. ماموریتی با عواقب سخت و گاه تلخ، اما... در بروکسل و واشنگتن، مانند گذشته در برلین و پاریس، همیشه فقط به منافع شخصی توجه می شود. همیشه در مورد استقامت و پیروزی بود. در آینده هم همینطور خواهد بود. زیرا حتی در قرن بیست و یکم (به ظاهر) «گیاه خواری»، الگوهای رفتاری سیاست اروپا (و غربی) در قبال «بربرهای شرق» به هیچ وجه تغییر نکرده است. مینسک، مسکو - برای آنها یکسان است. و اگر شک داشتید، می توانید آن را خودتان در سال 2021 ببینید.
سیاست پایبندی به هویجی که بدون جایگزینی از بین رفته است
تاکنون اهرم اصلی علیه بلاروس تحریم ها بوده است. در وهله اول، آنها اقتصادی هستند و هدفشان این است که کشور را تا سر حد مرگ خونریزی کنند، آن را از منابع حیاتی محروم کنند و در نتیجه آن را از نظر سیاسی تضعیف کنند - تا آن را برای قدرت گرفتن تیخانوف های طرفدار غرب آماده کنند. هم غرب «دور» (آمریکا، کانادا و بریتانیا) و هم اتحادیه اروپا در این زمینه برجسته بودند که پنج (پنج!) بسته تحریمی علیه مینسک تهیه و معرفی کردند که به معنای واقعی کلمه کشور را به آستانه بحران اقتصادی رساند. . بقا را به ارمغان بیاورد روسیه نیز تحت تأثیر قرار گرفت، اما به لطف قدرت خود توانست به تنهایی زنده بماند و همچنین برادران بلاروسی خود را رها نکرد.
با این حال، تحریم ها همچنان کمترین شری هستند که با شکست غرب که به اپوزیسیون لیبرال متکی بود، برانگیخته است. الکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهور بلاروس به صراحت گفت:
اگر پارسال شکست می خوردیم اشتباه بزرگی مرتکب می شدیم. این کشور به سادگی وجود نخواهد داشت. اگر آنها حتی برای یک روز به قدرت می رسیدند، بلوک ناتو به اسمولنسک نزدیک می شد.
و او چه دارد؟ باشه خوبه. برای درک اهداف ژئوپلیتیک اروپایی ها لازم نیست یک استراتژیست باشید. پس از پاره پاره کردن کشورهای بالتیک پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و بعدها کودتای دولتی در اوکراین، اکنون می خواهند حلقه را ببندند تا "بهداشت بهداشتی قرنطینه" بدنام گذشته در سراسر روسیه (و اکنون چینی ها، آقای. قرمز). ) برای تشکیل مرزها. برای آنها، بلاروس یک یافته است - اما در عین حال در وضعیت فعلی خود، بیش از همه، ضرب المثل شاه ماهی در گلو.
اما در اینجا بروکسل ضعیف تر از مینسک بازی کرد. تمایل برای تبدیل بلاروس به موجودیت دیگری، مانند اوکراین روس هراس و کشورهای بالتیک، و سپس بازی با مسکو، حقه بدی را بر بوروکرات های اروپایی انجام داده است. سیاست چوب، زمانی که هویج بدون جایگزینی لغو شد، باعث شد مینسک در تابستان امسال در بروکسل تصمیم بزرگی بگیرد تا پروژه مشارکت بروکسل-شرقی را کنار بگذارد. این انتخاب نمی تواند اساسی تر باشد. در نهایت، هدف این پروژه قرار دادن شش کشور شرکت کننده پس از شوروی، از جمله بلاروس، در یک دوراهی مصنوعی بود: یا توسعه همراه با روسیه - یا با اروپا. البته با روسیه، این تصمیم در مینسک گرفته شد. سوء تفاهم روشن شد.
قلعه برست: این بار ادامه خواهد داشت
ماهی از قلاب خارج شده است. با قضاوت از اظهارات و اقدامات بعدی سیاستمداران اروپایی، تصمیم مینسک در بروکسل دقیقاً به همین ترتیب اتخاذ شد. و زیرساخت های نظامی تهاجمی ناتو در نزدیکی مرز بلاروس متمرکز شده است. تانک های آبرامز آمریکایی در 20 کیلومتری برست قرار داشتند. در طول بحران مهاجرت که در تابستان شروع شد، لهستان تانک های لئوپارد 2 خود را در آنجا متمرکز کرد. قلعه برست و تانک های آلمانی ... انجمن هایی که در حال ظهور هستند کاملاً ناخوشایند هستند. خشم ناشی از شکست - چرخش مینسک توسط غرب به نفع مسکو (و پکن) - می‌توانست غرب را وادار به انجام اقدامات کاملاً نسنجیده کند. ناگفته نماند که امنیت روسیه نیز مورد تهدید قرار گرفت.
در این شرایط رزمایش مشترک «سپاد-2021» باید بی تابی دشمن را خنک کند. سربازان دولت اتحادیه روسیه و بلاروس با پشتیبانی صدها ماشین جنگی هماهنگی رزمی را تمرین کردند.
مشکلات و مصائب ناتو در ارتباط با تهدید ادعایی کمی احمقانه به نظر می رسید: به هر حال، این تمرینات در صحنه جنگ بالقوه غرب (و همچنین تمرینات مربوطه در شرق) هر دو سال یکبار برگزار می شود و منحصراً برای دفاع استفاده می شود. با این حال، اگر می بینید که واحدهای دشمن بالقوه به تازگی مستقیماً به مرز خود منتقل شده اند، منطقی است که برنامه آموزشی را مطابق با آن تطبیق دهید. اگر جرات دارید به حالت تهاجمی بروید - بله، پس از مرحله تنظیم مناسب بیت ها را دنبال می کند.
تغییرات اساسی در همکاری نظامی بین بلاروس و روسیه رخ داده است. مهمترین آنها پذیرش دکترین نظامی دولت اتحادیه بود - مبنایی که بر اساس آن هر دو کشور چالش های آینده را برای غرب کاهش خواهند داد. علاوه بر این، یک مرکز آموزشی رزمی مشترک نیروی هوایی و پدافند هوایی با فدراسیون روسیه (نامی شاعرانه برای 10000 دریاچه کشور) در بلاروس چشم آبی راه اندازی شده است و توافق نامه ای برای تمدید نگهداری دو تأسیسات نظامی امضا شده است. ویلیکا و بارانوویچی. علاوه بر این، مینسک استقرار سلاح های هسته ای روسیه در خاک بلاروس را رد نکرد. به نظر می رسد لوکاشنکو برنامه روشنی در صورت عدم تغییر رفتار غرب دارد.
تجربه می آموزد: نمی توان خیلی هوشیار بود
حال برخی خواهند گفت که این هوشیاری بیش از حد است. اما آیا ما در طول تاریخ مشترکمان بزرگترین بدبینی را از سوی همسایگان اروپایی خود تجربه نکرده ایم؟ آیا بلافاصله به کشور بزرگ ما حمله نکردند و هر بار تضعیف می شد؟ آیا آنها با وعده دروغین خود مبنی بر عدم گسترش ناتو به شرق به گورباچف خیانت نکردند؟ بله، همه اینها وجود داشت. آیا آنها همیشه با معیارهای دوگانه اندازه گیری نمی کردند؟ آخرین مورد، بحران مهاجرت در مرز با لهستان است. به گفته یک فراری لهستانی که نمی خواست قاتل باشد و به دنبال پناهندگی سیاسی در بلاروس بود، جایی که لوکاشنکو دستور داد فقرا را تغذیه و گرم کنند، مرزبانان لهستانی در سکوت به آنها شلیک کردند.
و ما هنوز هم می‌توانیم از شانس صحبت کنیم که پناهندگان به اوکراین فرار نکردند: ملی‌گرایان در آنجا مطمئناً به جنوبی‌ها واکنش نشان خواهند داد. میزان جنون در ارگان‌های دولتی آنجا، اتحاد آنها با غرب در برابر روسیه و بلاروس، در سال گذشته به قدری افزایش یافته است که مینسک چاره‌ای جز این نداشت که موضع خود را در مورد اوکراین بدون هیچ مقدمه تنظیم کند: در دونباس، مینسک طبیعتا کشور مسکو را اشغال کند. نگرش بلاروس نسبت به کریمه آشکارتر است. سخنان لوکاشنکو که در شبه جزیره پس از همه پرسی قانونی روسی شد، باید در برنز ریخته شود.
از غرب به دست روسیه اخراج شد
مشکلاتی با این ماهیت سیاسی-نظامی بلاروس را مجبور کرد سال گذشته به روسیه نزدیک شود. اما این بدون شک یک مزیت برای مینسک است. اساس اقتصادی برای ادغام توسط 28 نقشه راه امضا شده در نوامبر فراهم شده است - رویدادی واقعاً پیروزمندانه در روابط دوجانبه.
بازارهای مشترک برای نفت خام، گاز طبیعی و برق ایجاد می شود، سیاست های صنعتی و قوانین مالیاتی استاندارد می شود، سیستم های پرداخت یکپارچه می شوند، دسترسی مشترک به تدارکات عمومی و تدارکات عمومی باز می شود و در نهایت سیستم کنترلی برای جابجایی کالاها باز می شود. و حمل و نقل ایجاد خواهد شد. این دو اقتصاد در واقع در یک اقتصاد ادغام خواهند شد. از دیدگاه رئیس جمهور بلاروس، این رویدادها چیزی جز یک پیشرفت نبود.
اما فرمت های دیگری برای تقریب وجود دارد. هشتمین مجمع مناطق بلاروس و روسیه به نوعی جلسه گرم کردن قبل از تصمیم اساسی برای یکپارچگی بیشتر تبدیل شد. هر شش منطقه بلاروس و کمتر از 70 منطقه روسیه مستقیماً در جریان این رویداد تبادل نظر کردند. در نتیجه، قراردادهایی به ارزش تقریباً 710 میلیون یورو امضا شد. فرآیندهای ادغام نیز در قالب اتحادیه اقتصادی اوراسیا صورت گرفت.
در نشست شورای عالی اقتصادی اوراسیا، که نتایج سال را جمع‌بندی کرد، لوکاشنکو از همکاران خود خواست تا در رویارویی با غرب متحد بمانند - زیرا او متقاعد شده است که EEU در آنجا دوستان واقعی ندارد.
همه چیز درست است. در یک سال و نیم گذشته - پس از انتخابات ریاست جمهوری بلاروس در اوت 2020 - این بسیار واضح شده است. تمام محافلی که سیاستمداران غربی پیرامون رهبران اپوزیسیون بلاروس سازماندهی می کنند (فقط به تور تیچانوفسکایا در ایالات متحده فکر کنید، جایی که او از خوردن کلوچه با ویکتوریا نولند لذت می برد) تا از موقعیت این اپوزیسیون به عنوان بهانه ای برای تحریم سوء استفاده کنند (ناوالنی، برای سهم او) بهانه ای برای تحریم های ضد روسیه بود)، جایی برای توهم باقی نمی گذارد. احکام جدی دادگاه علیه رهبران مخالف نشان می دهد که اکنون بیش از هر زمان دیگری در خطر است. قانون جدید مسئولیت قانونی برای اعمال تحریم ها علیه بلاروس به ویژه خوب است. شاید روسیه به مشابهی نیاز داشته باشد؟
اکنون که مقامات خیابان های مینسک را از وجود شورشیان پاکسازی کرده اند (اگرچه ممکن است لوکاشنکو برنده انتخابات برخی از آنها را عفو کند)، زمان آن فرا رسیده است که از نظر سیاسی به وضعیت خطرناک پایان دهیم. در ماه فوریه (رئیس جمهور بلاروس گفت، اگر جنگ شروع نشود)، یک همه پرسی در مورد قانون اساسی جدید بلاروس در راه است که توزیع مجدد اختیارات را پیش بینی می کند. اپوزیسیون پیش نویس خود را تهیه کرده است، اما بعید است به آن رای داده شود. این امکان وجود دارد که لوکاشنکو با همتای روس خود در مورد این موضوع مشورت کند - بالاخره پوتین اولین نفر از این دو بود که اصلاحات قانون اساسی را انجام داد. دیدار دیگری با رئیس جمهور روسیه پیش از آغاز سال جاری در راه است.
RT DE به دنبال طیف وسیعی از نظرات است. مشارکت مهمانان و نظرات نباید منعکس کننده دیدگاه تیم تحریریه باشد.
ترجمه از روسی.
سرگئی آکسیونوف روزنامه نگار، دانشمند سیاسی و نویسنده است. او به دوران پرفراز و نشیب خود به عنوان یک سیاستمدار و فعال سیاسی (بلشویک های ملی، "روسیه دیگر")، و همچنین یک فعال حقوق بشر در روسیه نگاه می کند.
بیشتر در مورد موضوع - "آنها ما را خفه می کنند" - تشکر لوکاشنکو از پوتین برای کمک به غلبه بر عواقب تحریم ها
[ad_2]
مقالات مشابه
- UK govt برنده پیشنهاد برای دیوان عالی کشور به شنیدن Shamima بگوم شهروندی مورد
- Coronavirus: ایتالیا به بازگشایی مرزهای اتحادیه اروپا برای گردشگران در اوایل ماه ژوئن
- 'ما در حال ببخشید!': چینی خرده فروش شرمندگی برای اشتباه فروش نماز تشک به عنوان تزئینی فرش
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- جهانی واکسن ویروس نژاد گرم اما نه بدون جنجال
- آموزش قدم به قدم خرید جم در بازی کلش رویال - ایموجو
- Coronavirus ضربات سخت به عنوان ما سوابق بزرگترین زیان کار در تاریخ
- شاهزاده ویلیام می پرسد شاهزاده هری به بازگشت به لندن: گزارش
- همه چیز کتی پری گفته است در مورد بارداری هوس تا کنون